Νίκος Μπογιόπουλος: Αυτό είναι το PSI τους

Μας λένε ότι θα δέσουν τη χώρα χειροπόδαρα για τις επόμενες δεκαετίες, για να τη… σώσουν. Μας λένε ότι θα καταδικάσουν ερήμην το λαό στην πείνα, στην εξαθλίωση, στην ανεργία για να τον… σώσουν. Μας λένε, επίσης, ότι αυτή η «σωτηρία» θα έρθει από το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ, το οποίο – προσθέτουν – είναι απαραίτητο για να υπάρχουν μισθοί (ποιοι μισθοί;;;), για να υπάρχουν συντάξεις (ποιες συνταξεις;;;)!

Και συμπληρώνουν: Για να δοθεί το νέο δάνειο (αυτό που θα «εξασφαλίσει» μισθούς και συντάξεις…) πρέπει να υπογραφεί νέο μνημόνιο (που δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα) και νέα δανειακή σύμβαση (με την οποία ακόμα και οι πέτρες των ερειπίων θα είναι υποθηκευμένες στους δανειστές)…

Ποια είναι, όμως, η αλήθεια; Γιατί θέλουν το νέο δάνειο; Πού θα το διοχετεύσουν; Ποιος θα το πληρώσει; Και τι θα μείνει στο λαό;

Συνέχεια

Νίκος Μπογιόπουλος: Λεφτά υπάρχουν

Στις τράπεζες – και μέσω αυτών στα μονοπώλια, στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές, στους πλουτοκράτες – από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα έχουν διατεθεί:

1) 28 δισ. από τη ΝΔ
Με το νόμο 3723/2008 δόθηκε η δυνατότητα να λάβουν οι τράπεζες από το κράτος τις ακόλουθες ενισχύσεις:
•5 δισ. ευρώ σε μετρητά.
•8 δισ. ευρώ σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία τα καταθέτουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και λαμβάνουν ισόποση χρηματοδότηση, με πολύ χαμηλό επιτόκιο της τάξης του 1%.
•15 δισ. ευρώ σε δάνεια που μπορούν να συνάψουν οι τράπεζες με τρίτους, δάνεια που, επίσης, έχουν εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

2) 80 δισ. από το ΠΑΣΟΚ
Με το Μνημόνιο (νόμος 3845/2010), αλλά και με τους νόμους που ακολούθησαν, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα δεν παρέλειψαν να επιβάλουν μια νέα μεγάλη και προκλητική χρηματοδότηση των τραπεζών από το κράτος, ως εξής:

Συνέχεια

Νίκος Μπογιόπουλος: ευρώ ή δραχμή;

Το νόμισμα, το κάθε νόμισμα, δεν είναι ο σκοπός.
Δεν είναι η αρχή και δεν είναι το τέλος.

Είναι το επίπεδο της οικονομίας μιας χώρας, είναι το παραγωγικό της επίπεδο, είναι η θέση της στο πλαίσιο της αλληλεξάρτησης εντός του παγκόσμιου οικονομικού περιβάλλοντος και του παγκόσμιου «καταμερισμού εργασίας», που καθορίζουν την αξία και τη σημασία (και) του νομίσματός της.

Για παράδειγμα, αν αύριο η Ταγκανίκα ανακηρύξει ως επίσημο νόμισμά της το δολάριο, προφανώς δε θα γίνει Αμερική…

Οταν η Αργεντινή κατέρρευσε και χρεοκόπησε, νόμισμά της ήταν το δολάριο…

Η Κίνα ανεβαίνει την πυραμίδα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης χωρίς να έχει νόμισμα το ευρώ ή το δολάριο και η Ελβετία δε χρειάζεται το ευρώ ή το δολάριο για να λειτουργεί ως παγκόσμιος αποθησαυριστής…

Το νόμισμα είναι ένα «εργαλείο». Και όπως κάθε εργαλείο κρίνεται με βάση το «ποιανού» τη δουλειά κάνει.

Και είτε με τη δραχμή, είτε τώρα με το ευρώ, εκείνα που υπηρετούνται, δεδομένης της ανισομετρίας εντός της ΕΕ, είναι τα συμφέροντα της τάξης των κεφαλαιοκρατών.

Νίκος Μπογιόπουλος

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6524121&textCriteriaClause=