Είναι πολύ αστείο και διασκεδάζω αφάνταστα όταν  μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης θεωρεί τους προσαχθέντες και συλληφθέντες για την βίλα Αμαλία, παράνομους, ύποπτους, οπαδούς της ανομίας, εγκληματικά στοιχεία, κλπ. Και διασκεδάζω επειδή το ίδιο κομμάτι θεωρεί νόμιμους τον Σαμαρά, τον Παπανδρέου, τον Βενιζέλο, τον Παπακωνσταντίνου, όπως νόμιμους θεωρούσε στο πρόσφατο παρελθόν τον Γιάννο Παπαντωνίου και τον Άκη Τσοχατζόπουλο και άλλους τιτάνες της διαφάνειας και της χρηστής διοίκησης, που έχουν εκλεχθεί από «λαϊκές πλειοψηφίες».

Η σχεδόν 20χρονη δημοσιογραφική εμπειρία μου, μου έχει μάθει να ορίζω με διαφορετικό τρόπο από τον συνήθη,  έννοιες, όπως νομιμότητα, παρανομία, παραβατικότητα, περιθώριο, ενοχή. Στην δική μου λογική ένοχος δεν είναι ο 20χρονος, που αρπάζει την μολότοφ και την πετάει στην βιτρίνα της τράπεζας. Ένοχος είναι η τράπεζα. Και το λέω αυτό γνωρίζοντας ότι δεν βγαίνει κάτι με το σπάσιμο μιας βιτρίνας, γνωρίζοντας ότι μπορεί κάτω από την κουκούλα να υπάρχει παρακρατικός νεαρός, γνωρίζοντας ότι η κλεψιά των τραπεζών προς τους «πελάτες» τους, δεν θα σταματήσει ούτε με 1000 μολότοφ.

Τα λέω αυτά γνωρίζοντας ότι το πιο αποτελεσματικό όπλο, είναι ο συνειδητός και αποφασιστικός αγώνας, ο δύσκολος και επίμονος αγώνας, ο οποίος  ξεκινώντας από τα απλά και τετριμμένα (απεργίες συγκεντρώσεις), θα μετεξελιχτεί σε εξέγερση και ίσως κάποτε και επανάσταση, για να εγκαθιδρυθεί μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση από τράπεζες και άλλα ευαγή ιδρύματα…

Από την  εμπειρία μου επίσης έχω πειστεί, ότι όσο περισσότερο ακούω για «ανομία που πατάσσεται», τόσο κατανοώ ότι μια απίστευτη απάτη  βρίσκεται σε εξέλιξη. Την ίδια ώρα που ο υπουργός Δένδιας, ανακοινώνει ότι συνέλαβε 1500 ύποπτα μπουκάλια! βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγαλύτερο ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, το μεγαλύτερο πλιάτσικο των πηγών της χώρας και η πιο άγρια εξόντωση των εργαζομένων του τόπου.

Στην ομοιογένεια που επιχειρούν να επιβάλλουν, τα γνωστά κόμματα, τα γνωστά συμφέροντα και τα γνωστά κανάλια, πρέπει να υπάρχουν θύλακες αντίστασης, θύλακες αλληλεγγύης, θύλακες αγώνα. Χώροι λαϊκής συνάντησης, έκφρασης, δράσης και πολιτισμού. Κανένας τέτοιος χώρος δεν είναι ύποπτος. Σε κανέναν τέτοιο χώρο δεν γίνονται παράνομες πράξεις. Και αν ακόμη γίνονται, είναι υποδεέστερες και αριθμητικά ελάχιστες, σε σχέση με αυτές που διαπράττονται στα περίφημα σαλόνια της εξουσίας. Οι παράνομες πράξεις γεννιούνται και εκκολάπτονται άλλου. Σε άλλες βίλες.

Η αμφισβήτηση του υπάρχοντος πολιτικού πλαισίου, δεν έχει ένα χρώμα, μια κατεύθυνση. Ξεκινά από πολλές αφετηρίες, έχει ποικίλες στοχεύσεις  και μπορεί να φτάνει σε διαφορετικές αποστάσεις. Κάποιου η αμφισβήτηση φτάνει στην ρίζα, κάποιου στην επιφάνεια, κάποιου στην μέση. Αυτή η διαβάθμιση είναι ωραία αφορμή για συζήτηση, αναζήτηση τυχόν συγκλίσεων και κοινών πορειών. Αλλιώς ας πορεύονται χωριστά ή παράλληλα.

Υπάρχει χώρος για όλους. Και κυρίως δρόμος.

ΥΓ. Οι «ανομίες» των μελών της Βίλας, δεν θα μου σβήσουν από το κάδρο, την αγωνία τους και τον αγώνα τους, το πείσμα τους, το μεράκι τους, την άρνηση με άποψη όλων όσων σερβίρονται από κανάλια και διαύλους. Οι διαφορετικές από τις δικές μου, απόψεις τους, δεν θα μου κρύψουν το θάρρος τους να ανακαταλάβουν την βίλα, ξέροντας ότι θα συλληφθούν  από την αστυνομία και ξέροντας ότι θα περάσουν  την γνωστή ταλαιπωρία στην ΓΑΔΑ και θα υποστούν το σημάδεμα για μια ζωή…

Στην τόσο ήρεμη, νωθρή, αποχαυνωμένη  και προβλέψιμη Αθήνα της κρίσης, ήταν μια καλή αρχή για το δυσκολότερο έτος που μόλις ξεκίνησε.

Καλή λευτεριά στους συλληφθέντες και κυρίως στους αιχμαλώτους.

Θύμιος Κ. | Ελληνοφρένεια: http://tinyurl.com/anndhq3

.

Φταίει ο καιρός, φταίει ο Χατζηπετρής, φταίει η μοίρα μας, φταίνε όλοι.
Δικαιολογίες οργισμένων και αγανακτισμένων πολιτών, για αυτά που δεν κάνουμε, και για όσα πρέπει να κάνουμε. Πόσες φορές τα τελευταία δυο χρόνια δεν έχουμε ακούσει ή πει, την εξής φράση: «Τόσα μας κάνουν οι αλήτες και εμείς εκεί… πρόβατα. Μα δεν θα ξεσηκωθούμε, επιτέλους;»
Η απάντηση είναι, όχι με αυτά τα μυαλά. Με άλλα μυαλά ναι. 
Κάποια στιγμή θα πρέπει, για την δική μας απραξία και ατολμία, να πάψουμε να αναζητούμε, ευθύνες, από κόμματα, ηγεσίες, συνδικαλιστές, που είναι δηλωμένοι κατά του μνημονίου. Να πάψουμε να αναζητούμε ευθύνες από άλλους… γενικώς.
Λαός που περιμένει, κάποιος άλλος να του πει, πότε και πως θα σωθεί… δεν σώζεται με τίποτα.
Λαός που ψάχνει συνεχώς αφορμές, θα καταντήσει ο ίδιος αφορμή για γέλια.
Λαός που περιμένει την κατάλληλη στιγμή, θα γίνει ακατάλληλος.
Λαός που νομίζει ότι θα την βγάλει σχετικά καθαρή, την βγάζει σχετικά βρώμικα.
Λαός που δεν πάλεψε με τις ψευδαισθήσεις του, δεν μπορεί να παλέψει με τίποτε άλλο.
Έχω κουραστεί να ακούω, αγανακτισμένους, οργισμένους, έτοιμους για όλα, ετοιμοπόλεμους και αποφασισμένους. Και έχω κουραστεί να μετράω σχεδόν τους ίδιους, στις ίδιες μορφές κινητοποιήσεων. Έχω κουραστεί από την μονοτονία των δικαιολογιών…
Ξέρω δεν είναι εύκολο. Αλλά δεν γίνεται αλλιώς. Η κινητοποίηση του κόσμου, είναι μονόδρομος. Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, επειδή δεν σταθήκαμε όρθιοι, τα τελευταία δύο χρόνια. Μας βούλιαξαν και βουλιάξαμε. Δεν υπάρχει άλλη διέξοδος. Όλοι μιλούν, αποφασίζουν και πράττουν στο όνομα του ελληνικού λαού. Βυσσοδομούν, επάνω του. Αν δεν μπορούμε να «κάνουμε επανάσταση», τουλάχιστον ας «κάνουμε σοβαρότητα».
Ας σκεφτούμε περισσότερο, ας συνειδητοποιήσουμε περισσότερο, ας ξεφοβηθούμε περισσότερο, ας ξεμπλοκάρουμε περισσότερο. Ας τολμήσουμε.

ΥΓ. Όλα τα παραπάνω μπορεί να μην ισχύουν, αν με πείσει κάποιος, ότι όλη αυτή η «καρτερία», είναι για να γίνει ακόμη μεγαλύτερη και πιο ηχηρή η έκρηξη… Οπότε, πάσο. Αλλά πείτε το μας, για να χαλαρώσουμε.

Θύμιος Κ. |  http://tinyurl.com/7obzwjt

Είμαστε τα υλικά ενός φαγητού, που βράζει , μέσα σε μια κατσαρόλα, και συζητάμε.

Κάποια στιγμή καταλαγιάζουν οι συζητήσεις.

Την ώρα, όμως,  που ο αόρατος μάγειρας προσθέτει ένα νέο υλικό, οι συζητήσεις ξαναφουντώνουν.

Διάβαζα στον  κυριακάτικο Τύπο  την «αγωνία», μεγάλων εφημερίδων, για την ενότητα της Αριστεράς, μιας και «τώρα το άθροισμα των δυνάμεών της», το ευνοεί. Διάβαζα και πριν καιρό, δηλώσεις στελεχών της Αριστεράς, να προτείνουν «ενωτικούς συνδυασμούς». Όπως του Αλέκου Αλαβάνου, του Αλέξη Τσίπρα και άλλων. Και βέβαια, ακούω από πολύ κόσμο την ίδια πάνω κάτω άποψη: «Γιατί δεν ενώνονται να κατέβουν όλοι μαζί, τώρα που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχουν 30% έως 40%». Κοινή συνισταμένη όλων αυτών, είναι να «εκμεταλλευτεί», ή αριστερά τα μεγάλα δημοσκοπικά ποσοστά…

Συνέχεια →

Η κρίση είναι ευκαιρία. Ευκαιρία, να ξεκαθαρίσουμε, ποιοι είμαστε και με ποιούς πάμε.

Άκουγα τον Γρηγόρη Ψαριανό, βουλευτή της  Δημοκρατικής Αριστεράς, της περίπου Αριστεράς και του περίπου ΠΑΣΟΚ, δηλαδή, να κατηγορεί την παραδοσιακή Αριστερά που δεν συμμετέχει, στην κυβέρνηση κατοχής, Παπαδήμου,  να λέει ότι η Αριστερά γεννάει φασίστες, και να πιστεύει ότι η σωτηρία, του τόπου θα έρθει από μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (!!!), ΝΔ (!!!) και ΔΗΜΑΡ.

Αφού επαναλάβω τον γνωστό πλεονασμό, ότι όλοι είμαστε ελεύθεροι να λέμε την άποψή μας, ότι αυτό είναι πολύ ωραίο, όπως ωραίο είναι να «πλακωνόμαστε ιδεολογικά», μπλα μπλα, μπλα. Θα επισημάνω τα εξής:

Αριστεροί, δεν είναι όλοι, και αριστερά δεν είναι τα πάντα. (ΕΥΤΥΧΩΣ). Πολύ περισσότερο αριστερός δεν είναι όποιος δηλώνει αριστερός. Δεν μπορεί, για παράδειγμα, κάποιος αριστερός να ζητά κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ και λοιπών δυνάμεων, για να εφαρμόσει το μεγαλύτερο, σκληρότερο και πιο άδικο πακέτο λιτότητας που έχει εφαρμοστεί, ποτέ, στο λαό.

Συνέχεια →

Η νέα κυβέρνηση, τερατογέννεση, παζαριών, εκβιασμών και καταπάτησης της συνταγματικής νομιμότητας, θα μείνει στην ιστορία, τουλάχιστον για δυο λόγους, ιδιαιτέρως σημαντικούς και πρωτότυπους.

Ο πρώτος: Θα είναι μια κυβέρνηση, σε μια χώρα υπό κατοχή, η οποία θα διευρύνει αυτή την κατοχή. Άλλωστε η ίδια η κυβέρνηση αυτή είναι διαταγή των δυνάμεων κατοχής, και συμμόρφωση των ντόπιων προθύμων υπαλλήλων. Αυτή η κατοχική κυβέρνηση, θα προσπαθήσει να ολοκληρώσει τα καταστροφικά, για τον λαό, πακέτα, της προηγούμενης ενδοτικής κυβέρνησης. Μάλιστα θα αποπειραθεί να βγάλει σε πέρας όλη την βρώμικη δουλειά, αφού συμμετέχουν όλοι οι πρόθυμοι, με τα γνωστά προσχήματα και διλήμματα, ίσως σε νέα εκδοχή. (βλ. παράθυρα των 8, δημοσκοπήσεις και πρωτοσέλιδα του Τύπου)

Ο δεύτερος: Είναι μια κυβέρνηση, στην οποία συμμετέχουν στελέχη του ΛΑΟΣ, ενός κόμματος που στον πυρήνα της σκέψης και της φιλοσοφίας του, υπάρχουν πεντακάθαρες, ρατσιστικές, ακροδεξιές απόψεις. Μπορεί να μην εκφράζονται, πάντα, άμεσα, αλλά οι υποψιασμένοι ακροατές, μπορούν να τα ξεχωρίσουν. Σε άλλες εποχές και συνθήκες θα ήταν αδιανόητο να συνυπάρξουν σε μια κυβέρνηση, «σοσιαλιστές», φιλελεύθεροι, δεξιοί κοινωνιστές με ακροδεξιούς.

Συνέχεια →