Στις τράπεζες – και μέσω αυτών στα μονοπώλια, στους βιομήχανους, στους εφοπλιστές, στους πλουτοκράτες – από την έναρξη της κρίσης έως σήμερα έχουν διατεθεί:

1) 28 δισ. από τη ΝΔ
Με το νόμο 3723/2008 δόθηκε η δυνατότητα να λάβουν οι τράπεζες από το κράτος τις ακόλουθες ενισχύσεις:
•5 δισ. ευρώ σε μετρητά.
•8 δισ. ευρώ σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τα οποία τα καταθέτουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) και λαμβάνουν ισόποση χρηματοδότηση, με πολύ χαμηλό επιτόκιο της τάξης του 1%.
•15 δισ. ευρώ σε δάνεια που μπορούν να συνάψουν οι τράπεζες με τρίτους, δάνεια που, επίσης, έχουν εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου.

2) 80 δισ. από το ΠΑΣΟΚ
Με το Μνημόνιο (νόμος 3845/2010), αλλά και με τους νόμους που ακολούθησαν, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η τρόικα δεν παρέλειψαν να επιβάλουν μια νέα μεγάλη και προκλητική χρηματοδότηση των τραπεζών από το κράτος, ως εξής:

Συνέχεια →

Είμαστε σε φάση μετάβασης από μια μορφή του καπιταλισμού σε μια άλλη μορφή του, γενικότερη και παγκοσμιοποιημένη. Περνάμε στον απόλυτο καπιταλισμό. Η Ελλάδα είναι μόνο ένας αδύναμος κρίκος, το καλύτερο πειραματόζωο πριν από την Ιταλία και την Ισπανία.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΛΑΖΟΥ

Κύριε Πρέβε, κατά την αντίληψή σας, τι είναι αυτό που βιώνουμε στην Ελλάδα τα δύο τελευταία χρόνια που ξέσπασε η κρίση;

Στην Ελλάδα υπάρχει τώρα μια μεγάλη κρίση του καπιταλισμού, αλλά εγώ δεν πιστεύω ότι είναι σωστή η ορολογία κρίση του καπιταλισμού. Είμαστε σε φάση μετάβασης από μια μορφή του καπιταλισμού σε μια άλλη μορφή του, γενικότερη και παγκοσμιοποιημένη. Γι’ αυτό πιστεύω ότι θα περάσουμε από μια μορφή του καπιταλισμού σε μιαν άλλη. Από έναν ευρωπαϊκό καπιταλισμό, κεϊνσιανό, του Μπίσμαρκ, του Ντε Γκολ, των συνδικάτων, σε μια καθαρή μορφή του καπιταλισμού, αγγλοσαξονική, αμερικανική, σε έναν απόλυτο καπιταλισμό. Η Ελλάδα είναι μόνο ένας αδύναμος κρίκος, το καλύτερο πειραματόζωο, για να περάσουμε μετά στην Ιταλία και κατόπιν στην Ισπανία. Η Πορτογαλία είναι ιδιαίτερη περίπτωση γιατί είναι μια αγροτική κοινότητα συνηθισμένη στη φτώχεια. Οχι στη μιζέρια, στη φτώχεια.

Συνέχεια →