Category άρθρα

Μάι. 26 2018

GDPR Ευρωπαϊκός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων

Στις 25 Μαΐου του 2018 ενεργοποιείται και τίθεται σε άμεση και υποχρεωτική εφαρμογή η πιο σημαντική Ευρωπαϊκή νομοθεσία που αφορά στην προστασία δεδομένων τα τελευταία 20 χρόνια. Ο Ευρωπαϊκός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων (GDPR) αντικαθιστά την από 1995 Ευρωπαϊκή Οδηγία περί Προστασίας Δεδομένων.

Ο νέος κανονισμός αυξάνει σημαντικά τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων, ενώ το μέγεθος των προβλεπόμενων προστίμων τον τοποθετεί πολύ υψηλά στην ατζέντα της ανώτατης διοίκησης. Σε περίπτωση παράβασης προβλέπονται σημαντικά αυξημένα πρόστιμα, που ανάλογα με το είδος και το μέγεθός της, φθάνουν έως τα 20 εκατομμύρια ευρώ ή το 4% του παγκόσμιου ετήσιου κύκλου εργασιών της επιχείρησης.

Υπάρχουν διάφορες υποχρεώσεις που παρουσιάζονται από τον Ευρωπαϊκό κανονισμό (GDPR) σχετικά με τους ελέγχους και την ασφάλεια γύρω από τη διαχείριση των προσωπικών δεδομένων. Ο κανονισμός υποχρεώνει τον επεξεργαστή ή τον υπεύθυνο επεξεργασίας δεδομένων να «εφαρμόσει τα κατάλληλα τεχνικά και οργανωτικά μέτρα» για να τις αντιμετωπίσει.

 

Ποιους αφορά

Αφορά εταιρείες, ανεξαρτήτου μεγέθους και δραστηριότητας, οι οποίες συλλέγουν, κατέχουν και επεξεργάζονται μέσα στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων τους, έμμεσα ή άμεσα, προσωπικά δεδομένα πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Επιπλέον ο συγκεκριμένος κανονισμός αφορά και επιχειρήσεις με έδρα ακόμα και εκτός της Ε.Ε., εφόσον κατέχουν στοιχεία των πολιτών της.

Η 25η Μαΐου είναι υποχρεωτική;

Από τις 25 Μαΐου 2018 και μετά, θεμελιώνονται τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις που προβλέπει ο Κανονισμός. Δεν είναι απαραίτητο να αποδείξει κάποιος ότι στις 25 Μαΐου είχε προσαρμοστεί σε όσα προβλέπει ο Κανονισμός, αλλά από την ημερομηνία αυτή και μετά θα ενδέχεται να ελεγχθεί -βάσει π.χ. κάποιας καταγγελίας- και θα πρέπει να είναι σύννομος με τον Κανονισμό.

Ποια δεδομένα θεωρούνται «Προσωπικά»

Σύμφωνα με τον GDPR προσωπικά δεδομένα θεωρούνται οι πληροφορίες που συνδέονται με ένα εν ζωή φυσικό πρόσωπο έμμεσα ή άμεσα όπως:

  • Στοιχεία αναγνώρισης (ονοματεπώνυμο, ηλικία, κατοικία, επάγγελμα, οικογενειακή κατάσταση κλπ.)
  • Εκπαίδευση
  • Εργασία (προϋπηρεσία, εργασιακή συμπεριφορά κλπ)
  • Οικονομική κατάσταση (έσοδα, περιουσιακά στοιχεία, οικονομική συμπεριφορά)
  • Ενδιαφέροντα, δραστηριότητες, Συνήθειες
  • Διεύθυνση email
  • Προσωπικοί αριθμοί εγγράφων (Αριθμός δελτίου ταυτότητας, διαβατηρίου, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ κλπ.)
  • Αριθμοί πιστωτικών και χρεωστικών καρτών κλπ.

Σημείωση: Τα δεδομένα νομικών προσώπων δεν θεωρούνται προσωπικά δεδομένα. Αντίθετα τα δεδομένα μιας ατομικής επιχείρησης ή μιας μονοπρόσωπης εταιρίας (π.χ. ενός Λογιστή) θεωρούνται προσωπικά.

Τα δεδομένα όλων των εργαζόμενων μιας επιχείρησης, τα δεδομένα των πελατών της επιχείρησης (πλην αυτών που έχουν νομική μορφή) και των προμηθευτών της αντίστοιχα, όλα υπόκεινται στο νέο Κανονισμό.

Ποια δεδομένα θεωρούνται «Ευαίσθητα»

Ευαίσθητα χαρακτηρίζονται τα προσωπικά δεδομένα ενός ατόμου που αναφέρονται:

  • στη φυλετική ή εθνική του προέλευση
  • στα πολιτικά του φρονήματα
  • στις θρησκευτικές ή φιλοσοφικές του πεποιθήσεις
  • στη συμμετοχή του σε συνδικαλιστική οργάνωση
  • στην υγεία του
  • στην κοινωνική του πρόνοια
  • στην ερωτική του ζωή
  • τις ποινικές διώξεις και καταδίκες του

καθώς και στη συμμετοχή του σε συναφείς με τα ανωτέρω ενώσεις προσώπων.

Τα ευαίσθητα δεδομένα προστατεύονται από τον Νόμο με αυστηρότερες ρυθμίσεις από ότι τα απλά προσωπικά δεδομένα.

 

Ποια είναι τα σημαντικότερα σημεία του νέου κανονισμού

[άρθρο 15] Δικαίωμα πρόσβασης του υποκειμένου των δεδομένων

Στο άρθρο αυτό περιγράφεται η ανάγκη για ανεμπόδιστη πρόσβαση του ιδιοκτήτη των δεδομένων σε αυτά. Δηλαδή την πλήρη αναφορά του συνόλου των δεδομένων στον ενδιαφερόμενο σε κατανοητή μορφή.

[άρθρο 16] Δικαίωμα διόρθωσης

Δυνατότητα άμεσης διόρθωσής τους όταν παρατηρηθεί λάθος αλλά και την συμπλήρωση τους.

[άρθρο 17] Δικαίωμα διαγραφής

Θα πρέπει να υπάρχει δυνατότητα διαγραφής τους όταν δεν είναι πια απαραίτητα με την προϋπόθεση ότι το επιτρέπει ο νόμος. Για παράδειγμα φορολογικά στοιχεία που απαιτούνται από τον ΚΒΣ μπορούν να διατηρηθούν.

[άρθρο 20] Δικαίωμα στη φορητότητα των δεδομένων

Τα δεδομένα θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα μεταφοράς τους όταν το επιθυμεί ο ιδιοκτήτης. Οι επιχειρήσεις έχουν την υποχρέωση να παρέχουν στον ιδιοκτήτη των δεδομένων όταν τους ζητηθεί το σύνολο των δεδομένων τους σε κοινά αποδεκτή ηλεκτρονική μορφή

[άρθρο 25] Προστασία των δεδομένων ήδη από το σχεδιασμό και εξ ορισμού

Βάσει του κανονισμού περιγράφεται ότι οι κατασκευαστές software θα πρέπει να παρέχουν λύσεις και προϊόντα τα οποία όχι μόνο είναι συμβατά με τα όσα -ο κανονισμός- ορίζει αλλά και τεχνικά να είναι σχεδιασμένα με έναν τρόπο που να εξυπηρετεί τις ανάγκες προστασίας των δεδομένων (π.χ. πρωτόκολλα ασφαλείας, κρυπτογράφηση κλπ)

[άρθρο 30] Αρχεία των δραστηριοτήτων επεξεργασίας

Θα πρέπει να υπάρχει σωστή πληροφόρηση για την επεξεργασία τους. Δηλαδή πλήρη και σαφή ενημέρωση κατά τη συλλογή των Δεδομένων για την επεξεργασία τους.

[άρθρο 32] Ασφάλεια επεξεργασίας

Πρέπει να εξασφαλίζεται ότι η επεξεργασία των δεδομένων όχι μόνο δύναται να εκτελεστεί από εξουσιοδοτημένους χρήστες (διαβάθμιση δικαιωμάτων) αλλά και η επεξεργασία ως διαδικασία δεν θέτει σε κίνδυνο την προστασία των δεδομένων κατά τον τρόπο που ορίζουν τα υπόλοιπα άρθρα του κανονισμού (π.χ. ιχνηλασιμότητα και ιστορικότητα στην επεξεργασία)

 

Ολόκληρο τον κανονισμό απ’ την επίσημη εφημερίδα της ευρωπαϊκής ένωσης (στα ελληνικά) θα τον βρείτε στην κονταρίδα (link)

Tο άρθρο είναι μια επιλογή-περίληψη από την σελίδα της epsilonnet (κονταρίδα link)

 

Φεβ. 13 2018

REVOLTERPIECES: “Βάρκιζα Τέλος”, τέλος

Ένα μη πολιτικό κείμενο για μια πολύ πολιτική στιγμή.

από: Drugitiz στην Κατιούσα

Το θέμα του κειμένου δεν έχει να κάνει με το θέμα της συνθήκης της Βάρκιζας, τις πολιτικές επιλογές του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, της αστικής τάξης της χώρας κτλ. Αυτά υπάρχουν πολύ πιο έξυπνοι και καταρτισμένοι από μένα να τα αναλύσουν. Το θέμα του κειμένου είναι μερικά logical fallacies και η ανιστορικότητα που ξεχειλίζει από διάφορες μεριές με μια συνθηματολογία που σπέρνει τη βλακεία απλόχερα σε μια, χτυπημένη ούτως ή άλλως από αυτή, κοινωνία.

1. “Βάρκιζα τέλος” από το 1946
Τη “Βάρκιζα” δε την τελείωσες εσύ αγαπητέ φορέα σπρέη, κάτοικε της Ελλάδας του 21ου αιώνα. Η “Βάρκιζα” τελείωσε για το εργατικό κίνημα τουλάχιστον από την έναρξη του Εμφυλίου. Σοβαρέψου.

2. Κάποιοι φτάσαν έστω στη Βάρκιζα
Το ξέρω ότι το να κράζεις από τον καναπέ ή έστω την ευκολία του “κοινωνικού στεκιού” ή των γραφείων της οργάνωσής σου είναι πολύ εύκολο για τις διάφορες “προδοσίες”, αλλά πρέπει να σε ενημερώσω ότι κάποιοι τουλάχιστον φτάσαν μέχρι εκεί. Δηλαδή καταφέραν να οργανώσουν μαζικό κίνημα, αντιστασιακό εν μέσω του πιο φρικαλέου πολέμου που έχει δει η ανθρωπότητα, ένοπλο κτλ. Εσύ που η οργάνωσή σου στην καλύτερη μετράει μερικές εκατοντάδες άτομα σε όλη τη χώρα και δεν μπορείς να οργανώσεις απεργία στον ιδιωτικό τομέα ούτε σε χασαποταβέρνα, να ‘σαι πιο μετρημένος στη κριτική σου. Το να διατρανώνεις ότι “δεν αναγνώρισες ποτέ καμία Βάρκιζα” προϋποθέτει ότι υπήρξε στην ιστορία σου το δίλλημα και προχώρησες μπροστά. Όταν δεν έχεις αντιμετωπίσει αυτό το δίλλημα, είναι τσάμπα μαγκιά.

3. Η Βάρκιζα δεν ήταν “προδοσία”
Η συνθήκη της Βάρκιζας ήταν πολλά στραβά, αλλά δεν ήταν προδοσία κάποιας “κακιάς” ηγεσίας (η οποία ποτέ δεν αναγνωρίζεται στο ΕΑΜ γενικότερα, αλλά μόνο στο ΚΚΕ με κάποιο μαγικό τρόπο) που ήθελε να “ξεπουλήσει” κανέναν αγώνα. Η “ηγεσία” αυτή μέτραγε ήδη αμέτρητες θυσίες (λχ ο Ζαχαριάδης πέρασε από στρατόπεδο συγκέντρωσης) και μέτρησε στο μέλλον ακόμα πιο πολλές (Μπελογιάννης – Πλουμπίδης ας πούμε), θυσίες πολύ πιο πολλές από όσες έχεις περάσει εσύ που με ευκολία τους καταδικάζεις χωρίς να έχεις μπει στη διαδικασία ούτε καν να ξέρεις τα στοιχεία για ένα θέμα πριν μιλήσεις. Μιλάς για επαναστάτες ατσαλωμένους που κάναν λάθη αλλά τα πλήρωσαν μέχρι τέλους χωρίς δισταγμό. Η αφήγηση ότι οργάνωσαν όλον αυτόν τον αγώνα μόνο και μόνο για να τον ξεπουλήσουν, προκειμένου να καταλήξουν στο εκτελεστικό απόσπασμα και στην εξορία, είναι ηλίθια.

4. Η Βάρκιζα ήταν ήδη αργά
Μπορεί να σου είναι εύπεπτο και να σου τσιγκλάει το θυμικό η εικόνα με τη παράδοση των όπλων και των ανταρτών να βουρκώνουν ξερωγω, αλλά η Βάρκιζα ήταν μια (λαθεμένη μεν, αλλά και πάλι) διαχείριση της ήττας που είχε ήδη έρθει. Η ήττα ήρθε με στρατηγικά λάθη πιο πριν. Δεν είναι μόνο “η Βάρκιζα” το πρόβλημα, είναι το τι οδήγησε σε αυτήν. Το να κεφαλαιοποιούμε αυτήν είναι πέρα από όλα τα άλλα, ανιστόρητο.

5. Αν δεν είσαι “σταλινικός”, δε μιλάς για Βάρκιζα
Είναι τουλάχιστον για γέλια να βλέπεις ανθρώπους και χώρους που αν νικούσε το ΕΑΜ και το ΚΚΕ, σήμερα θα μιλάγαν για “δικτατορίες” και “εκμεταλλευτικά συστήματα” και διάφορες άλλες τρέλες, να το παίζουν και τιμητές του αγώνα αυτού. Το ΕΑΜ δεν ήταν συνομοσπονδία κομμουνών, ο ΕΛΑΣ δεν ήταν πολιτοφυλακή, το όνειρο τους δεν ήταν αυτό της CNT ή των τροτσκιστών, πολύ δε περισσότερο δεν ήταν το όνειρο του σημερινού βουτηγμένου στον μεταμοντερνισμό αριστεροχωρίου. Δε χρειάζεται να συμφωνείς, αλλά αν δεν, μην τσιμπολογάς ό,τι δεν είναι δικό σου. Μίλα για τους δικούς σου ιστορικούς αγώνες. Επίσης, ο Καστοριάδης που λατρεύεις, θεωρούσε τα Δεκεμβριανά “σταλινικό πραξικόπημα”. Κι όμως, δεν είναι τρολλιά.

6. Μάθε τον πολιτικό διάλογο της εποχής
Πέρα απο όλα τα άλλα, είναι εκνευριστικό να βλέπεις καταγγελίες περι “προδοσίας” από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι συζήτηση και ποιες στρατηγικές προτάσσονταν εκείνη τη περίοδο, και μάλιστα απο ανθρώπους που είναι φορείς των ίδιων ιδεών που οδήγησαν στη Βάρκιζα. Ανθρώπους οι οποίοι μπορεί να ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ* (ή όποιο άλλο κόμμα της Αριστεράς τους υπόσχεται κυβερνητικές λύσεις και “μεταβατικά προγράμματα”), να κλαίνε για τους αντάρτες του ΕΛΑΣ. Σου έχω νέα: το πρόγραμμά σου είναι παρόμοιο με αυτό που είχαν και όσοι ήταν υπέρ της Βάρκιζας. Απλά πολύ πιο νερόβραστο.

7. ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-Μελιγαλάς
Σου έχω νέα, πάλι. Στο Μελιγαλά οι ΕΛΑΣίτες προσπάθησαν να προστατέψουν τους ταγματαλήτες από τη λαϊκή οργή, παρότι λίγες ώρες πριν τους τινάζαν τα μυαλά στον αέρα. Είναι θέμα πολιτικού πολιτισμού και σκέψεων πιο πολυσύνθετων από απλοϊκά συνθήματα και συναισθήματα. Και γενικά αν ρίξεις μια ματιά, σε καμία περίπτωση οι κομμουνιστές αντάρτες δε στηρίξαν τέτοια αιμοχαρή συνθήματα, ούτε καν στα αντάρτικα τραγούδια τους. Οι κομμουνιστές τραγουδάνε “έλα και πάρτη μόνος σου τη λεύτερια με τραγούδια, όπλα και σπαθιά”, κι ακόμα και όταν τραγουδάγαν “ή κόκκινη απο ζωή ή κόκκινη απο θάνατο” μιλάγαν για το δικό τους θάνατο. Οι φασίστες τραγουδάνε “τις μπότες μας θα φτιάξουμε με δέρματα απ΄αυτούς”. Βλέπεις μια διαφορά; Το σύνθημα αυτό δείχνει οτι δεν έχεις καταλάβει τον αγώνα τους ούτε στη λήγουσα.

.

Μάι. 13 2017

Κουκουέ είσαι

του: αλεξ_δελαρζ αντιγραφή από: κατιούσα

Μέχρι το 18 έπαιζα το τόπι στις αλάνες, κλώτσαγα κι έτρεχα από δω κι από κει. Δεν είχα κοντρόλ, δεν είχα ντρίμπλα, ήμουνα παλτό της πάλης των τάξεων. Το 18 ίδρυσα ομάδα κανονικά, έφτιαξα εντεκάδα και ξεκίνησα να τη δουλεύω στο γαρμπίλι. Πάλι παλτό ήμουν και τότε, δεν ήξερα συστήματα, δεν είχα πάγκο, έπαιζα ερασιτεχνικό στα χωριά.

Το 22 μπήκα στη κομιντέρν – φίφα. Και που μπήκα, μπαλίτσα δεν έμαθα ακόμα. Αρχηγιλίκι πουλούσαν δυο κλίκες, δυο γριές φαφούτες, Χαϊτάς-Ευτυχιάδης και Σιάντος-Θέος. Λέει η μια φαφούτα στην άλλη: φαίρνεις καμμιά φίφα; – φου και φου λέει η άλλη. Η μια φαφούτα έλεγε ότι είναι ώριμες οι συνθήκες να πάρω πρωτάθλημα, η άλλη όχι έλεγε, και ουέφα να βγαινα καλά ήταν.

mesi_zach-300x225Αλλά ήρθε ο Βενιζέλος και με πέταξε απ’ την ΕΠΟ, μ’ έβαλε στο άρθρο σαρανταδυό εικοσιεννιά και δεν μ’ άφησε να παίξω. Πάνω εκεί έφερα κόουτς αρχηγόπουλο, Ζαχαριάδη. Σπουδαγμένο στην ποδοσφαιρική ακαδημία ΚΟΥΤΒ, μπαλαδόφατσα, ήρθε και με είπε “μάθε μπαλίτσα αγόρι μου…”. Οι Πουλιόπουλοι και οι Κορδάτοι παλιά από θεωρία και σύστημα τέσσερα-τέσσερα-δυο, χωρίς λίμπερο σκράπες ήταν, είχα τον κώλο μου χωνί και τρύπιο το μπακλαβωτό. Ανάπτυξη δεν είχα, έπαιζα με καμινάδες και κατενάτσιο. Άντε και ουέφα να βγαινα με τσούκου-τσούκου μπωλ, που θα πάαινα ξεβράκωτος; Ενώ τώρα με Ζαχαριάδη πάγκο έκανα δουλειά καλή, φυσική κατάσταση με τη μπάλα στο πόδι συνέχεια. Στο έκτο συνέδριο επεξεργάστηκα σύστημα πέντε-τρία-δύο (τρία-πέντε-δύο στην επίθεση) με επιτελικό μέσο, άμυνα-μέτωπο Δημητρώφ, καλά φυλαγμένο κώλο και δυο φορ κοντά-κοντά.

Ξαναμπήκα στο πρωτάθλημα με το που πήραν την ΕΠΟ οι κωλογερμανοί Ρουμενίγκε, τρίτο ράιχ και τα τρία-δυο. Μέχρι το 46 γάμαγα κι έδερνα, τα κέρδαγα τα ματσάκια, είχα και λαό. Αποβάλανε όμως τον κόουτς, η πουλημένη διατησία τον έστειλε κερκίδα – νταχάου κι έμεινα ακέφαλος. Τι μπαλίτσα να παίξω μετά; Το είχα το πρωτάθλημα, το γιουρομπέτ με είχε μονό αποδεκτό με απόδοση ένα είκοσι και πήγα κουβά, τι να πεις τώρα; Και κάτι παιχτάκια είχα, Σαράφη, Βαφειάδη. Τον Άρη τον είχα απ’ τ’ αριστερά, αλλά έγειρε πολύ λένε και δεν τον έπαιρνε να βγάλει σέντρα στη μεγάλη περιοχή, το προσβάλαμε το συμβόλαιο μετά, αλλά ήταν παίχτουρας, αριστερό που σκοτώνει, δικαιωμένος στη συνείδηση της εξέδρας.

aris-300x201Να κάτι συνεδριάσεις της ΕΠΟ στο Λίβανο και την Καζέρτα, να κάτι νταβατζιλίκια με Σκόμπυ – πρέμιερ λίγκ, να κάτι βάρκιζες και τα παιχτάκια να κρεμάσουν τις τάπες, έχασα χρόνο να προετοιμαστώ στα τρία πέντε πηγάδια. Δεν κερδάς έτσι πρωτάθλημα.

Εντωμεταξύ ξαναήρθε ο κόουτς, ξαναέφτιαξα ομάδα με καινούρια φανέλα, δουσουέ, αλλά ανασκουμπώθηκε κι ο αντίπαλος. Τρία χρόνια πήγα για πρωτάθλημα, χωρίς διοίκηση λένε, δεν ξέρω τι ακριβώς παίχτηκε, χωρίς επενδυτή από σοβιετία μεριά. Λένε τα στήσανε τα πρωταθλήματα σε μια χαρτοπετσέτα. Μαλακίες, δεν έκανα καλή προετοιμασία, μεταγραφές δεν είχα, πάγκο δεν είχα. Και τώρα είχα παιχτάκια, καπετάν Γιώτη και λοιπούς κι έπαιξα γαμάτη μπαλίτσα κατα περίπτωση, είχα χάι-λάιτς κάτι ελιγμούς, κάτι γράμμους-βίτσια.

Τέσπα, όχι πρωτάθλημα δεν πήρα, τον πούλο πήρα, έπεσα και κατηγορία. Έκανε κι ο κόουτς λάθη αλλά δεν γαμείς. Τα παιχτάκια μου την κάναν σ’ άλλα πρωταθλήματα. Το πενηνταέξι άλλαξε και η ομοσπονδία πρόεδρο, διώξαν τον κόουτς σε τοπικό ερασιτεχνικό στο Σουργκούτ και βάλαν άλλονε.

Δεν μπόρεσα να παίξω τόσα χρόνια, έβαλα κόουτς κάτι Κολιγιάνη κι άντε βγάλε άκρη. Το πενηνταοχτώ έκλεισα και τις ακαδημίες και πέρασα στα τσικό της ΕΔΑ, χωρίς φυτώριο που να βγάλεις έμψυχο υλικό; Κατάλαβα τη μαλακία που έκανα κι έκανα δεύτερη ομάδα παίδων, τη νεολαία. Μου φαγε εντωμεταξύ το δελτίο του Μπελογιάννη η ομοσπονδία, άλλοι κατηγορήθηκαν για μειωμένη απόδοση, άλλοι τους έφαγε η μαρμάγκα.

Έφτασα μεταπολίτευση, έβαλα κόουτς τον Χαρίλαο, καλό παιχτάκι με το δουσουέ, βοήθησε την ομάδα. Είδε τη φάση ότι έπαιρνε την κάτω βόλτα, έπαιξε κατενάτσιο. Δεν πειράζει, κράτησα το λαό μου, τον περισσότερο με τον έφαγε η παράγκα του Αντρέα. Έγινε αυτοκρατορία, πήρε την ΕΠΟ, πήρε τους συνδέσμους, πήρε το λαό. Πάλι καλά να λες που είχα επενδυτή, κάνα φράγκο – μη φανταστείς, πιο πολύ με τα δικά μου τα διαρκείας την έβγαζα, δεν περίμενα κάνα χορηγό για θέμα αρχής – για έδρα και φανέλα αλλά κι εκείνος ο Γκόρμπι άμπαλος ήταν, με αντιποδόσφαιρο δεν την έβγαζε καθαρή. Κι εγώ τον άκουγα ο βλάκας, περεστρόικες και γκλαζνοστ μ’ έλεγε και νόμιζα ότι μάθαινα καλύτερη μπαλίτσα. Σκατά, ξέχναγα κι αυτά που ήξερα. Πονταλάκια πάντως έπαιρνα στη βαθμολογία, πήγα κι έγινα θυγατρική με τα παλτά της ομάδας του εσωτερικού, τον Κύρκο τον άμπαλο. Είχα κι εγώ κάτι νούμερα όμως, κάτι Ανδρουλάκηδες και κάτι Δαμανάκαινες, με τέτοιο κέντρο και τέτοια ποδοσφαιρική αντίληψη, καλύτερα να παίζαμε φρουτάκια στο χάγιατ ρίτζενσι. Σήκωσαν κεφάλι και τα τσικό με το Γράψα και φτιάξαν ξεχωριστή ομάδα, αλλά κατηγορία δεν μπόρεσε ν’ ανέβει ακόμα.

Τη σπάσαμε τη θυγατρική, θέλαν να το κλείσουμε το μαγαζί, να κρεμάσουμε τις τάπες, να αλλάξουμε φανέλα…. Τι λέτε ρε κιρίζια; Εγώ σ’ έμαθα μπάλα, τώρα πανα μου τη βγεις μουρίνιο, καινούρια αντίληψη και τέτοια; Ουστ ρε.

Ανασυγκρότησα την ομάδα, έβαλα κόουτς την Σερ Αλέκα Φέργκιουσον. Παίζω μπαλίτσα, δεν μπορείς να πεις, τα παίρνω τα πονταλάκια. Κι ας μην έχω ομοσπονδία, ας μην έχω χρηματοδότη, όλα απ’ τη δικιά μου τη κωλότσεπη. Έφτασε η εποχή που η παράγκα καταρρέει, και λέω είναι ώριμες η συνθήκες για πρωτάθλημα. Δεν έχει ενδιάμεσο στάδιο, μπαράζ και πλέι-οφ, θέλω όμως λαό στο γήπεδο να με σπρώξει. Μόνο με το πέταλο γεμάτο δουλειά δεν γίνεται.

Τα ματσάκια τα ψιλοκερδάω, θα κέρδαγα περισσότερα. Με συκοφαντούνε από παντού, ότι περιφρούρησα την παράγκα, ότι αποκατατάστησα τα παλιά τα παιχτάκια για φιέστες, αλλά τι περίμενες σάμπως; Να με πούνε και μπράβο; Θα πέσουνε να με φάνε σαν τα όρνια, μη τυχόν και πάρω πρωτάθλημα γιατί άμα πάρω…

«θα το πάρω το πρωτάθλημα να μου το θυμηθείς
θα το δείξει το ματσάκι να το φχαριστηθείς»

 

Οκτ. 2 2016

Ο IT θέλει το καλό σου

fixΗ αφορμή για το κείμενο δόθηκε ύστερα από μια διαμάχη που προέκυψε όσον αφορά στην αλλαγή του πρωτοκόλλου tls στο taxis.
Η διαμάχη αυτού του τύπου δεν είναι κάτι καινούργιο. Προκύπτει κάθε φορά που κάτι αλλάζει στις συνήθειες των ITs.

Θα μιλήσω μόνο για το χώρο των επιχειρήσεων. Αφενός γιατί με αυτόν ασχολούμαι, αφετέρου γιατί οι ιδιώτες έχουν άλλα κριτήρια στις επιλογές τους.

Τα πάντα είναι κόστος!
(ναι, αλλά πως υπολογίζεται; Που είναι το κόστος, οέο;)
Στο συντριπτικό ποσοστό των επιχειρήσεων, οι επενδύσεις στην πληροφορική έχουν επιδοτηθεί. Μάλιστα σύμφωνα με τις πρακτικές (ήθη κι έθιμα) υπερτιμολογήσεων, μπορεί να έχουν αποκτηθεί με σχεδόν μηδενικό κόστος. Παρόμοιο είναι και το κόστος αναβαθμίσεων. Περίπου στην τριετία. Πάλι επιδοτήσεις κλπ. Τελικά λίγο-πολύ οι επιχειρήσεις αποκτούν ή αλλάζουν hardware/software με ελάχιστο κόστος ή περίπου στο 50% της αξίας του.
Το κόστος συντήρησης, τεχνικής υποστήριξης είναι ένα θέμα σοβαρό.
Πότε όμως είναι μεγαλύτερο; Σε υλικό/λογισμικό σύγχρονο ή σε εξοπλισμό 10ετίας. Η απάντηση είναι προφανής.

Κάνει τη δουλειά του !
Άλλος μύθος.
Την κάνει; Πόσο παραγωγικά; Ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ή προκλήσεις;
Πάλι προφανής η απάντηση.

Όλα είναι κόλπα της Intel & Microsoft. Μη τσιμπάς !
Πλήρης σύγχυση.
Αδυναμία κατανόησης του: «γιατί η τεχνολογία επικοινωνιών/πληροφορικής εξελίσσει την επιχείρηση μου»
Αδυναμία κατανόησης του: «end of life» «end of support»

Γιατί λοιπόν έχουν «αρχαίο» εξοπλισμό; 
Μια εύκολη, γρήγορη, απάντηση είναι: «Μα, γιατί βολεύονται.»
Βολεύεται το προσωπικό. ΟΚ. (να ξεβολευτεί)
Βολεύεται ο λογιστής. ΟΚ. (να ξεβολευτεί)
Βολεύεται ο IT. ΟΚ. (να ξεβολευτεί)
Βολεύονται όλοι; Όχι όλοι.

Η επιχείρηση δε βολεύεται καθόλου. Αλλά πείθεται.
Το κόστος συντήρησης παλιού εξοπλισμού είναι τεράστιο σε σχέση με ενός σύγχρονου, καινούργιου, αλλά πληρώνεται σε δόσεις, (συνήθως) μηνιαίες, σχετικά μικρά ποσά. Αν αναλογιστεί η επιχείρηση τι έχει πληρώσει σε μια 3ετία, ίσως το έβλεπε διαφορετικά.
Δεν μπορεί να υπολογιστεί με ακρίβεια η απώλεια εσόδων σαν αποτέλεσμα ενός παλιού συστήματος, αλλά είναι μεγάλη.

Cui Bono ?

%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ba%cf%8c%ce%b4%ce%b9%ce%b1%ce%b3%cf%81%ce%b1%ce%bc%ce%bc%ce%b1Μα, ο IT.
Αφενός γιατί «χρειάζεται» περισσότερο. Τα συστήματα τον «αναζητούν» συνεχώς. Μόνο αυτός μπορεί να τα μαϊμουδιάσει. Κι όλα αυτά με το αντίστοιχο κόστος, μη ξεχνιόμαστε.
Αφετέρου (σε μικρότερο ποσοστό, αλλά πάρα πολλές περιπτώσεις) γιατί δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις νέες τεχνολογίες. Η εξέλιξη απαιτεί κόπο, χρόνο, χρήμα απ τον IT. Συνηθέστερα όμως: «γιατί να πνίξω την κότα που γεννά χρυσά αυγά;»

Αποτέλεσμα.
Φταίει η κακούργα κοινωνία.
Που τρέχει να προλάβει τις αλλαγές/εξελίξεις.
Που το παραμύθι: «μη το πειράζεις» αποκαλύφθηκε.
Στο: «που να εξηγώ τώρα… στην επιχείρηση γιατί φταίει το κράτος…»
Και τελικά στο: «πάλι καλά, το βγάλαμε το μεροκάματο….» & «άμα πιέζεται χρονικά η επιχείρηση… θα πληρώσει. Ίσως και κάτι παραπάνω…»

 

Νοέ. 29 2015

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Γράφει ο Κώστας Λουλουδάκης/Ιουλιανός στο: Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo
Τι θα συμβεί όμως στην περίπτωση που υπάρξει αλλαγή του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων μέσα στην κοινωνία η οποία θα θέσει στην ημερήσια διάταξη ριζικές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές;
Οι καπιταλιστές παντού στον κόσμο, παλαιότερα αλλά και στις μέρες μας, καθώς δεν έχουν την παραμικρή συναίσθηση της κατάχρησης δύναμης στην οποία προβαίνουν, αδυνατούν να κατανοήσουν τα προβληματάκια που προκαλεί η ανισότητα. Και ακόμα χειρότερα γι’ αυτούς δεν αντιλαμβάνονται ότι τα προβληματάκια αυτά πρέπει να επιλύονται πριν ξεσπάσει η επανάσταση.
Διότι, αν και όταν ξεσπάσει, θα πάρει το δρόμο της και θα επιλύσει τις ανισορροπίες με τον δικό της τρόπο.
     Και οι επαναστάσεις δεν είναι ούτε «αγνά» ούτε «ηθικά» κινήματα. Πραγματοποιούνται από απελπισμένους ανθρώπους που ξεπερνούν τους εαυτούς τους.
Το ιερό βουνό των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστών Mont Pelerin έχει αντίπαλο: τη Σιέρα Μοέστρα

αντιγραφή απ’ το βιβλίο.

 

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Λεύκη σελίδα ανοιγμένη μπροστά μου γράφω ,σβήνω, δε χωράνε οι λέξεις στην οθόνη, καμία δε μου ταιριάζει με την άλλη ,ξέρεις δεν είναι εύκολο να γράφεις για τους φίλους σου, ούτε είναι εύκολο να περιγράψεις τη χαρά σου όταν ψηλώνουν.

Όταν το 2011 ξεκίνησα να διαβάζω τα κείμενα του Ιουλιανού και του Mitsaras στον Παραλληλογράφο, δεν είχα φανταστεί ότι θα έφτανε η ώρα να μιλήσω για εκείνους, πόσο μάλλον να αποκαλύψω τα ονόματα τους.

Ο Κώστας Λουλουδάκης και ο Δημητρης Παϊταρίδης συγγραφείς του βιβλίου «Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo» και του επιμέτρου «Ένα σημείωμα για τον ελληνικό καπιταλισμό και την τρέχουσα κρίση» αντίστοιχα, είναι για μένα ο Κώστας κι ο Δημητρης, οι φίλοι που γνώρισα μέσα από κοινές ανησυχίες και κοινές φιλίες στο διαδίκτυο και πάντα θα είμαι ευγνώμων και στους δυο τους που καταλήξαμε να μοιραζόμαστε κομμάτια απ τις ζωές και τις σκέψεις μας. Γνωρίζοντας τον Κώστα λοιπόν μέσω μιας κοινής μας αγαπημένης φίλης ξεκίνησε και η συνεργασία μας ,εάν λέγεται έτσι η ευτυχία να βάζεις εικόνες στα εξαιρετικά κείμενα του και να μαθαίνεις ιστορία απ την αρχή σαν μαθητούδι στα 40 σου.

Ο Κώστας δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός γνώστης της ιστορίας αλλά είναι ένας ακούραστος και επίμονος ιστοριοδίφης με την κυριολεκτική έννοια του όρου .Η δίψα του τον οδηγεί στο συνεχές ανασκάλεμα και στην τελειομανία αφού είναι ικανός να προσθέσει μια πολύ μικρή παράγραφο σε ένα τεράστιο κείμενο που αλλάζει εν μέρει το ρου της αφήγησης του την τελευταία στιγμή επειδή έφτασε εγκαίρως ένα βιβλίο σχετικό με κάτι που έψαχνε από την Αμερική και το ξεκοκάλισε σε ένα βράδυ, το βράδυ πριν σου παραδώσει το κείμενο του.

Τα χαρίσματα του ως συγγραφέας είναι αναρίθμητα όπως θ’ ανακαλύψετε παίρνοντας το βιβλίο του στα χεριά σας, αλλά βάζοντας και μια προσωπική πινελιά θα πω για τον ενθουσιασμό του όταν ανακαλύπτει κάτι καινούργιο και τη σιγουριά της φωνής του όταν γνωρίζει κάτι πολύ καλά, από πολλές πήγες, καταφέρνει να σε μεταφέρει απευθείας στον κόσμο του χωρίς να μπορείς να αρνηθείς την είσοδο.

Δεν είναι μόνο η απλότητα της γραφής και η λυρικότητα του «Ιουλιανού» που σε κάνουν να διαβάζεις ατέλειωτες σελίδες με δεκάδες ιστορικά γεγονότα χωρίς να κουραστείς στιγμή, όσο το ότι είναι γνώστης της ιστορίας έτσι όπως είναι γραμμένη από την πλευρά των νικητών και των ίδιων των δημιουργών των γεγονότων και αυτό χρησιμοποιεί σε πολύ μεγάλο βαθμό μέσα στα κείμενα του. Ο ίδιος δεν προσπαθεί να σου «επιβάλλει» ποια πλευρά να διαλέξεις κάνοντας γλαφυρή ιδεολογική προπαγάνδα αλλά παραθέτοντας σου τα λεγόμενα των πρωταγωνιστών της ιστορίας, τις αναλύσεις της τακτικής τους από τους ίδιους ή τους αντίπαλους τους και τελικά αυτό που καταφέρνει να σε εκπλήξει είναι με πόση ευκολία σε κάνει να καταλαβαίνεις που ανήκεις, με ποιους είσαι και ποιους θα αφήσεις. Περνώντας από παράγραφο σε παράγραφο και από γεγονός σε γεγονός καταφέρνει να συνδέει κομμάτια της ιστορίας που κάποιος θα έλεγε φαινομενικά και επιφανειακά άσχετα μεταξύ τους κάτω από ένα κοινό πρίσμα και σου συνθέτει έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα για το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μπορεί μοναδικά να ξεκινήσει μια αφήγηση του από ένα γεγονός της ζωής του Εμιλιάνο Ζαπάτα να περάσει στον Ερνέστο Γκεβάρα και στον Πατρίς Λουμπούμπα ,να σε οργίσει με την United Fruit Company ,τις αμερικανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις που χτυπούσαν το αμερικάνικο συνδικαλιστικό κίνημα και να καταλήξει στον νεοφιλελευθερισμό του Ρήγκαν και της Θάτσερ ,στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη σημερινή κατάσταση των λαών της και ναι ,στην Ελλάδα του 2015.

Ο Κώστας δεν είναι σπουδαγμένος ιστορικός , δεν έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο, δεν έχει περγαμηνές ιστορικού ,ούτε διδακτορικό στην ιστορία. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους μας ,που προβληματισμένος από την πραγματικότητα αποφάσισε να μελετήσει Ιστορία , να την κατακερματίσει και να ατσαλώσει θα λέγαμε την πλευρά που διάλεξε να βρίσκεται. Είναι ένας συνειδητοποιημένος και ανένταχτος κομμουνιστής που πραγματώνει αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ,έναν πολύ διαβασμένο «εργάτη» που όχι μόνο αποστομώνει με τις απαντήσεις του σε ιστορικά ζητήματα αλλά και βοηθάει να γίνουν κατανοητές πολύ σημαντικές πτυχές τις ιστορίας στους υπόλοιπους, χρησιμοποιώντας εύληπτη γλώσσα και νοήματα.

Για τον Δημήτρη Παϊταρίδη θα μπορούσα να πω μόνο μια φράση κι εκεί να τελειώσει η περιγραφή μου, είναι ένας πραγματικά σπάνιος άνθρωπος κι επιστήμονας .Καταλαβαίνω ότι δεν γίνεται εύκολα κατανοητή η πολύπλευρη του προσωπικότητα, καθώς εκείνος δεν μιλάει ποτέ για όσα έχει κάνει, για τις μελέτες του στην οικονομία, για το διδακτορικό του, για τις εργασίες που έχει δημοσιεύσει, ούτε για τις ατέλειωτες ώρες μελέτης που ρίχνει καθημερινά. Γνωρίζοντας τον και βλέποντας έναν τόσο ευφυή άνθρωπο με εξαιρετικό χιούμορ θεωρείς αμέσως πως είναι ένας υψηλού επιπέδου «καλλιτέχνης» της οικονομίας, παρά ένας εμβριθής και σχολαστικός αναλυτής της.Το επίμετρο του στο βιβλίο αποτελεί επιστημονική θεώρηση και ιστορικό απολογισμό του ελληνικού κεφαλαίου από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι και τις μέρες μας και συνάμα μια τεκμηρίωση όλης της θεματολογίας του βιβλίου που περιγράφει ταυτόχρονα σχέσεις ανταγωνισμού και αντιπαράθεσης μιας πολωμένης διεθνούς οικονομίας .

αντιγραφή από: redflecteur (Παυλίνα Αγαλιανού)

 

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Αλήθεια, ποιος δημιούργησε την Παγκόσμια Τράπεζα και πως ιδρύθηκε το ΔΝΤ; Γιατί φτιάχτηκε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και τι ακριβώς είναι και κάνει η JP Morgan; Και τι σχέση έχουν οι γιαγιάδες με τα άσπρα μαντίλια στην Plaza de Mayo, στη μακρινή Αργεντινή, που αναζητούν 35 χρόνια τώρα τους αγνοούμενους αριστερούς αγωνιστές που «εξαφανίστηκαν» από τη χούντα;

Αν κοιτάξει κανείς τα 6 τελευταία χρόνια με στοιχεία και γεγονότα, θα παρατηρήσει πως μέσα στην κρίση δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για ισχυροποίηση και διαιώνιση του καθεστώτος της ατομικής ιδιοκτησίας, του κεφαλαίου και της εξουσίας του. Το καθεστώς της ελεύθερης αγοράς, η απόλυτη κυριαρχία των πολυεθνικών εταιρειών είναι το παρόν και ο στόχος.

Ωστόσο η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ πολιτικών πράξεων, επιλογών και αποτελεσμάτων καλύπτεται από ένα σύννεφο ιστορικής και πολιτικής άγνοιας. H διαδεδομένη άγνοια του παρελθόντος δεν αποτελεί μόνο σημάδι της απουσίας ιστορικής συνείδησης, αλλά ένα σκόπιμο πολιτικό όπλο της εξουσίας για να κρατήσει τον κόσμο παθητικό και σε άγνοια, στημένο μπροστά στην τηλεόραση, καταναλώνοντας σήριαλ, πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα, γεμάτα έλκη και παχυλό εκφυλισμό.

Τα «Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo» προσπαθούν να συνθέσουν την κατακερματισμένη μνήμη μας όσο αφορά την δράση των «αγορών» στην Λατινική Αμερική, την Αφρική και μέσα από μια πλούσια διαδρομή φτάνοντας στην Ευρώπη. Οι σελίδες του βιβλίου παρουσιάζουν ανακτημένα από την λήθη γεγονότα και πρόσωπα. Πρωταγωνιστούν πολυεθνικές εταιρείες, παγκόσμιοι καπιταλιστικοί οργανισμοί, δικτάτορες, κινήματα και ήρωες. Από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, ο Nτιέγκο Ριβέρα και η Φρίντα Κάλο, ο Σαντίνο και ο Τσε, ο Τσάβες και ο Αλιέντε, ο Λουμούμπα με τον Μαντέλα. Αλλά και ο Ροκφέλερ με τον Αλ Καπόνε, η Standard Oil και η United Fruit Company, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η CIA, ο Πινοσέτ, η Θάτσερ και ο Ρίγκαν. Και όσο περνούν οι σελίδες του βιβλίου γίνεται αντιληπτό ότι όλα αυτά αφορούν μια συνέχεια, τη βασική καθημερινότητα και την ζωή μας.

Στην Λατινική Αμερική η Ουάσιγκτον σε συνεργασία με στρατιωτικούς ανέτρεψαν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, διόρισαν δικτάτορες που είχαν εκπαιδευτεί σε στρατόπεδα των ΗΠΑ. Αυτοί οι δικτάτορες με την υποστήριξη των διεθνών οικονομικών ιδρυμάτων προχώρησαν σε διάλυση των κοινωνικών δομών, αποκρατικοποίησαν και ιδιωτικοποίησαν ενέργεια, νερό, σχολεία, νοσοκομεία, τράπεζες και βιομηχανίες. Η πολιτική της ελεύθερης αγοράς επιβλήθηκε σε αυτές τις χώρες με φυλακίσεις, βασανισμούς, εκτοπίσεις, εξαφανίσεις, και δολοφονίες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Η επέκταση αυτή του οικονομικού ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ δεν είναι αποτέλεσμα απρόσωπων, άμορφων ή αναπόφευκτων και αόρατων οικονομικών δυνάμεων. Έχουν ονοματεπώνυμο!

Άξονας της συναρπαστικής αυτής έρευνας για τις «ελεύθερες αγορές» είναι η ιστορική πραγματικότητα· τα γεγονότα, οι δυνάμεις που λειτουργούν εντός της. Η ιστορία και η πολιτική, μέσα στη διαλεκτική τους αλληλεξάρτηση και η σύνδεση τους με το δικό μας παρόν. Ο αναγνώστης καλείται σε διάλογο με συγκεκριμένους ιστορικούς ήρωες, εποχές και κινήματα. Ταυτόχρονα, δίνονται γλαφυρά οι αφετηρίες για να εμπλουτίσει καθένας μας την ιστορική του μνήμη και να εντάξει τα όποια διδάγματα της ιστορίας στην καθημερινή του σκέψη και δράση. Σαν ένα καλό αργεντίνικο ταγκό που απελευθερώνει τους χορευτές και δίνει τέμπο δράσης στο θεατή…

Ο συγγραφέας του βιβλίου Ιουλιανός (όπως είναι γνωστός από τα άρθρα του σε γνωστούς διαδικτυακούς τόπους) ή κατά κόσμο Κώστας Λουλουδάκης, αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια θαυμαστή φυγή στο παρελθόν για να γυρίσει επιθετικά στο παρόν της καπιταλιστικής κρίσης και στην Ελλάδα της εξαθλίωσης. Το βιβλίο «κλείνει» με ένα άκρως ενδιαφέρον σημείωμα-επίμετρο για τον ελληνικό καπιταλισμό και την τρέχουσα κρίση, γραμμένο από τον διδάκτορα οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Δημήτρη Παϊταρίδη, ενώ ο εύστοχος και συγκινητικός πρόλογος του βιβλίου είναι δημιούργημα του τραγουδοποιού και φίλου Μίλτου Πασχαλίδη.

Ένα βιβλίο που καίει σαν τη φλόγα της Ηπείρου στην οποία ανθίζουν επαναστάσεις και πραξικοπήματα, τραγωδίες και όνειρα.

αντιγραφή από: Ατεχνως (herko)

 

 

Φεβ. 12 2015

Η Συμφωνία της Βάρκιζας (+ ολόκληρο το κείμενο)

LeninReloaded

 Οι μαϊμουδάνθρωποι, το πρώτο είδος ανθρώπου που κατάφερε όχι μόνο να εκφράζει όλες του τις σκέψεις με 140 χαρακτήρες αλλά και να σκέφτεται με 140 χαρακτήρες (όταν δεν αρκείται στο να μαϊμουδίζει τους 140 χαρακτήρες άλλου μαϊμουδανθρώπου), αφιερώνουν τη σημερινή μέρα σε παντοειδείς σαρκασμούς και εξυπνάδες για τη «Βάρκιζα». Το γεγονός προδίδει από μόνο του ότι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα του τι προέβλεπε η συγκεκριμένη συμφωνία, που υπογράφηκε σαν σήμερα, στις 12 Φλεβάρη του 1945. Ας τους το γνωστοποιήσουμε:

Άρθρο 1:

Η κυβέρνηση αναλαμβάνει να εξασφαλίσει σύμφωνα με το Σύνταγμα «την ελευθέραν εκδήλωσιν των πολιτικών και κοινωνικών φρονημάτων των πολιτών, καταργούσα πάντα τυχόν ανελεύθερον Νόμον». Επίσης αναλαμβάνει να εξασφαλίσει την απρόσκοπτο λειτουργία των δικαιωμάτων «του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι» και την ελευθερία του Τύπου.

Άρθρο 2:

Άρση στρατιωτικού νόμου. Μεταξύ άλλων, «οπαδοί του ΕΑΜ ενδεχομένως συλληφθέντες και κρατούμενοι υπό άλλων Οργανώσεων, θα αφεθούν τάχιστα ελεύθεροι.»

Άρθρο 3:

Αμνηστία. Αμνηστεύονται τα πολιτικά αδικήματα που τελέστηκαν από την 3η Δεκέμβρη του 44 ως την υπογραφή της συμφωνίας.

Άρθρο 8:

Εκκαθάριση σωμάτων ασφαλείας.

Άρθρο 9:

Δημοψήφισμα και εκλογές. «Το ταχύτερο δυνατόν, πάντως δε εντός του τρέχοντος έτους, θα διεξαχθή εν πάσα ελευθερία και γνησιότητα δημοψήφισμα, το οποίον θα τερματίση οριστικώς το πολιτειακόν ζήτημα, υποτασσόμενων πάντων εις την απόφασιν του λαού.»
Άκουσαν οι μαϊμουδάνθρωποι ότι η Βάρκιζα οδήγησε σε μεγάλα δεινά αυτούς που την υπέγραψαν, είδαν τους ΕΛΑΣίτες να κλαίνε στο γιουτούμπ και συμπέραναν, με το μαϊμουδομυαλό τους, ότι ήταν κάποιου είδους συμφωνία που έγραφε «ζήτω οι διώξεις και η καταστολή, ελάτε να μας γαμήσετε.» Το μόνο που συγκράτησε από την όλη η ιστορία το μαϊμουδομυαλό ήταν δυο λέξεις, με δέκα χαρακτήρες: «ΚΚΕ», «προδοσία.»

Το μαϊμουδομυαλό δεν είναι σε θέση να κατανοήσει ότι αυτός που προδόθηκε δεν ήταν οι μαϊμουδάνθρωποι των πληκτρολογίων και της τηλεοπτικής οθόνης αλλά το ίδιο το ΚΚΕ. Και ότι προδόθηκε απ’ την αδυναμία του να κατανοήσει ότι η αστική δημοκρατία, που λατρεύουν οι μαϊμουδάνθρωποι κάθε βράδι στις οθόνες τους, δεν αποτελούσε στόχο του ένοπλου προλεταριάτου· την αδυναμία του να είναι αρκετά καχύποπτο για τις «δημοκρατικές δεσμεύσεις» των μαϊμουδανθρώπων εκείνης της εποχής, να αυτοπροστατευτεί απ’ τις αυταπάτες του κι απ’ την αφελέστατη εμπιστοσύνη του σε μαϊμουδανθρώπους και σε μαϊμουδοϊδέες.

Οι μαϊμουδάνθρωποι σαρκάζουν, με πάσα άνεση και πλεόνασμα «εξυπνάδας», μια συμφωνία, κατά συνέπεια, που αν το αντίστοιχό της με οικονομικούς όρους κατατίθονταν σήμερα, θα ούρλιαζαν για «παγκόσμια επανάσταση των προοδευτικών δυνάμεων» και όχι για «προδοσία» και «πουλημένους.»

Οι μαϊμουδάνθρωποι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι η μοναδική θέση απ’ την οποία μπορεί να ασκηθεί κριτική στη συμφωνία είναι αυτή της υποχρέωσης υπεράσπισης της ένοπλης εξουσίας, της λαϊκής δικτατορίας, δηλαδή, που δεν την έχουν δει όχι στη ζωή τους πώς είναι, αλλά ούτε στα όνειρά τους. Και που φυσικά τρέμουν, σαν καλοί φιλήσυχοι δημοκρατικο-μαϊμουδάνθρωποι που είναι, έχοντας μάθει να διεκδικούν μπανάνες και «αξιοπρέπεια» με ένα και μόνο ανθρώπινο κόλπο: να ρίχνουν ψηφοδέλτια στην κάλπη και να απαντούν σε δημοσκοπήσεις.

Καλύτερα λοιπόν να αφήσουν τη «Βάρκιζα» ήσυχη οι μαϊμουδάνθρωποι. Υπάρχουν πιο αρμόζοντα ζητήματα για αυτούς να ασχοληθούν. Κι ο Βαρουφάκης, π.χ, από «Β» αρχίζει.

σημείωση του: θ.αθανασιάδη Cogito ergo sum

Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο Lenin reloaded και καυτηριάζει τα εξυπναδίστικα πλην ανιστόρητα και ηλίθια σχόλια τα οποία κατακλύζουν τους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης (ειδικά το twitter) τέτοια μέρα. Επειδή τούτο το ιστολόγιο απευθύνεται σε αναγνώστες που δεν τους χαρακτηρίζει ο εξυπναδισμός αλλά η εξ-υπνάδα, κρίνω σκόπιμο να παραθέσω ολόκληρο το κείμενο της Συμφωνίας της Βάρκιζας, για όσους δεν το έχουν διαβάσει ως τώρα:

Η Συμφωνία της Βάρκιζας

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, αφ’ ενός οι κ.κ. Ιωάννης Σοφιανόπουλος υπουργός επί των Εξωτερικών, Περικλής Θ. Ράλλης υπουργός επί των Εσωτερικών και Ιωάννης Μακρόπουλος υπουργός επί της Γεωργίας, αποτελούντες την υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως εξουσιοδοτημένη Αντιπροσωπεία, και αφ’ ετέρου οι κ.κ. Γεώργιος Σιάντος Γραμματεύς της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος, Δημήτριος Παρτσαλίδης Γραμματεύς της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. και Ηλίας Τσιριμώκος Γενικός Γραμματεύς της Ενώσεως Λαϊκής Δημοκρατίας (Ε.Λ.Δ.), αποτελούντες την υπό της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. προσηκόντως εξουσιοδοτημένην Αντιπροσωπείαν, συνήλθαμεν εις διάσκεψιν εις Βάρκιζαν και από κοινού εξητάσαμεν τα μέσα και τον τρόπον της καταπαύσεως του εμφυλίου πολέμου και της συμφιλιώσεως του Ελληνικού Λαού και κατελήξαμεν εις την κατωτέρω συνομολογηθείσαν συμφωνίαν.

Η Κυβερνητική Αντιπροσωπεία εξεδήλωσε κατά την σύσκεψιν ταύτην την σταθεράν θέλησιν της Κυβερνήσεως όπως άνευ νέας αιματοχυσίας τερματίση την θλιβεράν εσωτερικήν κρίσιν, αποκαταστήση την ενότητα του Κράτους και επαναφέρη την εσωτερικήν ειρήνην και την πολιτικήν ομαλότητα. Ούτω μόνον θα δυνηθεί ο Ελληνικός Λαός να αναλάβη την δημιουργικήν προσπάθειαν δια την ανοικοδόμησιν της Χώρας εκ των ερειπίων, τα οποία σκληροί αγώνες προς τους εξωτερικούς εχθρούς και ο αδελφοκτόνος πόλεμος επεσώρευσαν.

Ίνα δε η επελθούσα συμφωνία προσλάβη τον χαρακτήρα ενός ακαταλύτου ηθικού συμφώνου, εκφράζοντος τας επιταγάς της πολιτικής συνειδήσεως του Ελληνικού Λαού, η Κυβερνητική Αντιπροσωπεία εζήτησεν όπως δι’ αυτού διακηρυχθή η σταθερά θέλησις του Ελληνικού Λαού δια την ανάπτυξιν ελευθέρου και ομαλού πολιτικού βίου, του οποίου κύριον χαρακτηριστικόν θα είναι ο σεβασμός της πολιτικής συνειδήσεως των πολιτών, η ειρηνική διαφώτισις και διάδοσις πολιτικών ιδεών και ο σεβασμός προς τας ελευθερίας, τας οποίας ο Καταστατικός Χάρτης του Ατλαντικού και αι αποφάσεις της Τεχεράνης διεκήρυξαν και η συνείδησις των δι’ αυτάς αγωνιζομένων ελευθέρων λαών απεδέχθη.

Κατά την διάσκεψιν διεπιστώθη πλήρης συμφωνία αντιλήψεων της Αντιπροσωπείας του Ε.Α.Μ. επί των αρχών τούτων.

Άρθρον 1ον: Ελευθερίαι
Η Κυβέρνησις θα εξασφάλιση συμφώνως προς το Σύνταγμα και τας απανταχού καθιερωμένας Δημοκρατικάς Αρχάς, την ελευθέραν εκδήλωσιν των πολιτικών φρονημάτων των πολιτών, καταργούσα πάντα τυχόν προηγούμενον ανελεύθερον Νόμον. Θα εξασφαλίση επίσης την απρόσκοπτον λειτουργίαν των ατομικών ελευθεριών, ως του συνέρχεσθαι, του συνεταιρίζεσθαι και της δια του Τύπου εκφράσεως των στοχασμών. Ειδικώτερον, η Κυβέρνησις θα αποκαταστήση πλήρως τας συνδικαλιστικάς ελευθερίας.

Άρθρον 2ον: Άρσις Στρατιωτικού νόμου
Ο Στρατιωτικός Νόμος θα αρθή ευθύς μετά την υπογραφήν της παρούσης συμφωνίας. Άμα τη άρσει ταύτη, θα τεθή εις εφαρμογήν συντακτική πράξις πανομοιότυπος προς την ΚΔ’, δια της οποίας θα επιτρέπεται η αναστολή των εν τη ΚΔ’ πράξει αναφερομένων άρθρων του Συντάγματος. Διά Διατάγματος θα ανασταλή αμέσως καθ’ όλην την χώραν η ισχύς των άρθρων 5, 10, 20 και 95 του Συντάγματος. Η αναστολή αυτή θα εξακολουθήση μέχρι συμπληρώσεως του αφοπλισμού και της εγκαταστάσεως Διοικητικών, Δικαστικών και Στρατιωτικών Αρχών καθ’ άπασαν την Χώραν. Όσον αφορά ειδικώτερον το άρθρον 5, τούτο δεν θα ανασταλή εις τας πόλεις Αθηνών και Πειραιώς μετά των προαστίων και συνοικισμών. Ειδικώς όμως δια τους μέχρι σήμερον συλληφθέντας, συνομολογείται ότι δεν ισχύει το άρθρον 5 του Συντάγματος και ότι ούτοι θα απολυθούν εντός του συντομωτέρου δυνατού χρόνου, διδομένων των προς τούτω αναγκαίων διαταγών προς τας αρμοδίους αρχάς. Οπαδοί του Ε.Α.Μ., ενδεχομένως συλληφθέντες και κρατούμενοι υπό άλλων οργανώσεων, θα αφεθούν ως τάχιστα ελεύθεροι.

Άρθρον 3ον: Αμνηστία
Αμνηστεύονται τα πολιτικά αδικήματα τα τελεσθέντα από της 3ης Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Εξαιρούνται της αμνηστίας τα συναφή κοινά αδικήματα κατά της ζωής και της περιουσίας, τα οποία δεν ήσαν απαραιτήτως αναγκαία δια την επιτυχίαν του πολιτικού αδικήματος. Ο σχετικός Νόμος θα δημοσιευθή άμα τη υπογραφή της παρούσης συμφωνίας. Εξαιρούνται της αμνηστίας όσοι, υπόχρεοι εις παράδοσιν όπλων άτε ανήκοντες εις τας Οργανώσεις του Ε.Λ.Α.Σ., της Εθνικής Πολιτοφυλακής και Ε.Λ.Α.Ν., δεν παραδώσουν ταύτα μέχρι της 15ης Μαρτίου 1945. Η τελευταία αύτη διάταξις περί εξαιρέσεως εκ της αμνηστίας μετά την διαπίστωσιν ότι ο αφοπλισμός του Ε.Λ.Α.Σ. επραγματοποιήθη, μη έχουσα πλέον δικαιολογητικόν λόγον, θα καταργηθή. Εγγυήσεις και λεπτομέρειαι της παρεχομένης αμνηστίας αναγράφονται εις το προσηρτημένον τω παρόντι σχέδιον Νόμου.

Άρθρον 4ον: Όμηροι
Άπαντες οι πολίται οι συλληφθέντες παρά του Ε.Λ.Α.Σ. ή της Εθνικής Πολιτοφυλακής ή του Ε.Λ.Α.Ν., ανεξαρτήτως ημερομηνίας συλλήψεως, θα αφεθούν αμέσως ελεύθεροι. Όσοι τυχόν κρατούνται με την κατηγορίαν ότι είναι δοσίλογοι ή ένοχοι αδικημάτων, θα παραδοθούν εις την Δικαιοσύνην του Κράτους ίνα δικασθούν υπό των αρμοδίων κατά Νόμον Δικαστηρίων.

Άρθρον 5ον: Εθνικός Στρατός
Ο Εθνικός Στρατός, πλην των κατ’ επάγγελμα αξιωματικών και υπαξιωματικών, θα αποτελήται από οπλίτας των εκάστοτε στρατολογουμένων κλάσεων. Οι ειδικώς εκπαιδευθέντες εις τα νέα όπλα έφεδροι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίται υπαρχόντων σχηματισμών θα παραμείνουν εν υπηρεσία. Ο Ιερός Λόχος θα παραμείνη ως έχει, εφ’ όσον ευρίσκεται υπό τας αμέσους διαταγάς του Συμμαχικού Στρατηγείου, συγχωνευόμενος ευθύς κατόπιν εις τον Ενιαίον Εθνικόν Στρατόν, συμφώνως προς την ανωτέρω τεθείσαν βάσιν. Θα καταβληθή προσπάθεια ίνα επεκταθή η τακτική στρατολογία καθ’ άπασαν την Ελλάδα, συμφώνως και προς την τεχνικήν ευχέρειαν και τας παρουσιασθησομένας ανάγκας. Εις τας ήδη υπάρχουσας μονάδας θα προσέλθουν προς κατάταξιν, μετά την αποστράτευσιν του Ε.Λ.Α.Σ., οι ανήκοντες εις κληθείσας κλάσεις συμφώνως με το προσηρτημένον πρωτόκολλον. Θα απολυθώσι δε των τάξεων πάντες όσοι κατετάγησαν εις τας υπάρχουσας μονάδας, χωρίς να ανήκωσιν εις τας κληθείσας κλάσεις. Άπαντα τα μόνιμα στελέχη του Εθνικού Στρατού θα κριθώσιν υπό των Συμβουλίων, περί ων η υπ’ αριθ. 7 Συντακτική Πράξις. Τα πολιτικά και κοινωνικά φρονήματα των στρατευομένων πολιτών θα είναι σεβαστά.

Άρθρον 6ον: Αποστράτευσις
Άμα τη δημοσιεύσει του παρόντος, αποστρατεύονται αι ένοπλοι δυνάμεις Αντιστάσεως και συγκεκριμένως ο Ε.Λ.Α.Σ, τακτικός και εφεδρικός, το Ε.Λ.Α.Ν. και η Εθνική Πολιτοφυλακή. Η αποστράτευσις και η παράδοσις των όπλων θέλουσι συντελεσθή κατά τα ειδικώτερον διαλαμβανόμενα εις το πρωτόκολλον το συνταχθέν υπό της Τεχνικής Επιτροπής, όπερ προσαρτάται εις το παρόν δεόντως μονογραφημένον. Το Κράτος θέλει ρυθμίσει τα των επιτάξεων των γενομένων υπό του Ε.Λ.Α.Σ. Τα παρά του Ε.Λ.Α.Σ. επιταχθέντα πράγματα, ζώα, αυτοκίνητα κλπ. άτινα θέλουσι παραδοθή εις το Κράτος, κατά λεπτομερέστερον εκτιθέμενα εις το συνταχθέν πρωτόκολλον, όπερ προσαρτάται τω παρόντι, θέλουσι θεωρηθή ως επιταχθέντα παρά του Ελληνικού Δημοσίου.

Άρθρον 7ον: Εκκαθάρισις Υπαλλήλων
Η Κυβέρνησις θα προβή δι’ Επιτροπών ή Συμβουλίων, τα οποία ειδικός Νόμος θέλει ορίση, εις την εκκαθάρισιν των Δημοσίων Υπαλλήλων, Υπαλλήλων Προσώπων Δημοσίου Δικαίου, Δημοτικών και Κοινοτικών τοιούτων και λοιπών υπηρεσιών εξηρτημένων εκ του Κράτους ή επιχορηγουμένων υπ’ αυτού. Κριτήρια της εκκαθαρίσεως θα είναι η επαγγελματική επάρκεια, ο χαρακτήρ και το ήθος, η συνεργασία μετά του εχθρού και η χρησιμοποίησις του υπαλλήλου ως οργάνου της δικτατορίας. Υπάλληλοι εκ των ανωτέρω προσχωρήσαντες κατά τον χρόνον της κατοχής εις τας δυνάμεις αντιστάσεως επανέρχονται εις τας θέσεις των και θα κριθούν καθ’ ον τρόπον και οι άλλοι υπάλληλοι. Τα αυτά ως άνω Συμβούλια θα κρίνωσι τους υπαλλήλους, οι οποίοι συμμετέσχον ή συνείργησαν εις την εκδήλωσιν των γεγονότων από της 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος. Τους εκ των τελευταίων τούτων ενεχομένους δύνανται να θέσουν εις διαθεσιμότητα επί τη βάσει των Νόμων, της οριστικής αυτών θέσεως καθορισθησομένης υπό της κυβερνήσεως ήτις θα προέλθη από τας εκλογάς της Συντακτικής Συνελεύσεως. Οι μέχρι τούδε τεθέντες εις διαθεσιμότητα δυνάμει αποφάσεως των Υπουργών θα υποβληθούν εις την κρίσιν των εν αρχή του παρόντος αναφερομένων Συμβουλίων. Ουδείς υπάλληλος θα διωχθή μόνον δια τα πολιτικά του φρονήματα.

Άρθρον 8ον: Εκκαθάρισις Σωμάτων Ασφαλείας
Η εκκαθάρισις των Σωμάτων Ασφαλείας, Χωροφυλακής και Αστυνομίας Πόλεων θα συντελεσθή το ταχύτερον παρ’ Ειδικών Εκκαθαριστικών Συμβουλίων με τα αυτά ως και οι Δημόσιοι Υπάλληλοι κριτήρια. Άπαντες οι αξιωματικοί και οπλίται των εν λόγω Σωμάτων οι εμπίπτοντες εις τας διατάξεις του Νόμου περί αμνηστίας, οίτινες κατά την διάρκειαν της κατοχής προσεχώρησαν εις τας τάξεις του Ε.Λ.Α.Σ., του Ε.Λ.Α.Ν. ή της Εθνικής Πολιτοφυλακής, θα επανέλθουν εις τας θέσεις των και θα υποβληθούν εις την κρίσιν των Εκκαθαριστικών Συμβουλίων, καθ’ ον τρόπον και οι λοιποί συνάδελφοι των. Άπαντες οι αξιωματικοί και οι οπλίται των εν λόγω Σωμάτων, οι εγκαταλείψαντες τας θέσεις των από της 3 Δεκεμβρίου 1944 μέχρι της υπογραφής του παρόντος, τίθενται εις διαθεσιμότητα, της οριστικής αυτών θέσεως καθορισθησομένης παρά Συμβουλίων περί ων θα αποφασίση η μέλλουσα να προέλθη εκ των εκλογών κυβέρνησις.

Άρθρον 9ον: Δημοψήφισμα και Εκλογαί
Το ταχύτερον δυνατόν, πάντως δε εντός του τρέχοντος έτους, θα διεξαχθή εν πάση ελευθερία και γνησιότητι δημοψήφισμα, το οποίον θα τερματίση οριστικώς το πολιτειακόν ζήτημα, υποτασσομένων πάντων εις την απόφασιν του Λαού. Θα επακολουθήσουν δε ως τάχιστα και εκλογαί Συντακτικής Συνελεύσεως δια την κατάρτισιν του νέου Συντάγματος της Χώρας. Και αι δύο Αντιπροσωπείαι συμφωνούν όπως, προς έλεγχον της γνησιότητος της εκφράσεως της Λαϊκής θελήσεως, παρακληθούν αι Μεγάλαι Σύμμαχοι Δυνάμεις και αποστείλουν παρατηρητάς.

Του παρόντος εγένοντο δύο όμοια, ων το εν έλαβεν η Κυβερνητική Αντιπροσωπεία και το έτερον η Αντιπροσωπεία του Ε.Α.Μ.

Εν Αθήναις, εν τω Υπουργείω των Εξωτερικών, τη 12η Φεβρουαρίου 1945.

Η αντιπροσωπεία της Ελληνικής Κυβερνήσεως
Ι. ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ, Π. ΡΑΛΛΗΣ, Ι. ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ.

Η αντιπροσωπεία της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ.
Γ. ΣΙΑΝΤΟΣ, Δ. ΠΑΡΤΣΑΛΙΔΗΣ, ΗΛ. ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ.

Ο Γραμματεύς της Διασκέψεως
Γ. ΒΑΡΣΑΜΗΣ

 

Σεπτ. 18 2014

Ελλιπής απολογισμός δράσης | Ένας χρόνος από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα

sfyrodrepano

 

     Αυτά τα επετειακά σημειώματα έχουν κατά βάθος συχνά μελαγχολικό χαρακτήρα, όχι μόνο γιατί αναφέρονται σε ένα θλιβερό γεγονός, όσο γιατί επιχειρούν έναν ελλιπή απολογισμό δράσης για το διάστημα που μεσολάβησε ή μάλλον, για την ακρίβεια, έναν απολογισμό ελλιπούς δράσης. Και είναι τέτοια, δηλ ελλιπής, η δράση μας, όσο δεν εξαλείφει στη ρίζα τους τα αίτια της δολοφονίας του φύσσα και τους δράστες της –όχι ατομικά ως πρόσωπα, ούτε βιολογικά προφανώς, αλλά με πολιτικούς όρους. Όσο δεν χτυπά δηλ το αυγό του ναζιστικού φιδιού και το σύστημα που το εκκολάπτει.

     Εκτός κι αν πάρουμε την αρχική εκδοχή στην οποία είχε καταλήξει εγκαίρως ο σκάι, το επόμενο πρωί, ότι δηλ ήταν ένα άτυχο περιστατικό πάνω σε ποδοσφαιρικό καβγά, και το αποδώσουμε στην κακιά στιγμή. Οπότε ευτυχώς που φέτος ο ολυμπιακός (με το δόγμα «no politica» που πρεσβεύουν θεωρητικά οι οργανωμένοι οπαδοί του) ξεκίνησε καλά στο τσου λου φέτος και δε θρηνήσαμε πάλι θύματα.

     Ο φύσσας ζει και θα παραμείνει ζωντανός μέσα από όσους τιμούν τη μνήμη του κι αγωνίζονται. Αλλά θα πεθαίνει ξανά και ξανά, κάθε μέρα που οι φασίστες αλωνίζουν ανενόχλητοι, κερδίζουν έδαφος, ρίχνουν το δηλητήριό τους σε λαϊκές και νεανικές συνειδήσεις. Η φετινή επέτειος προσφέρεται λοιπόν μεταξύ άλλων για να μετρήσουμε τα βήματα που έχει κάνει η δική μας πλευρά και να τα συγκρίνουμε με αυτά που μέτρησε αντίστοιχα ο αντίπαλος στο ίδιο διάστημα.

     Για τη δική μας πλευρά είναι καταρχάς μείζον ζήτημα κατά πόσο η οργή και η αγανάκτηση των πρώτων ημερών –που υποχρέωσε τα ναζιστικά φίδια να λουφάξουν στα αυγά τους και να παραμείνουν υπό υψηλή προστασία- μεταφράστηκε έμπρακτα σε οργανωμένη υλική δύναμη, χωρίς να ξεθυμάνει, κατά πόσο απέκτησε δηλ μόνιμα χαρακτηριστικά και πέτυχε να απομονώσει τους χρυσαυγίτες στις γειτονιές ή στη ζώνη του περάματος ειδικά –όπου είχαν νιώσει αρκετά δυνατοί, για να αποτολμήσουν μια θρασύδειλη επίθεση κατά των δυνάμεων του παμε.
Είναι ζήτημα δηλ κατά πόσο έχει προχωρήσει στην πράξη αυτό που έβαζε πέρσι τέτοιο καιρό η ανακοίνωση του κόμματος για τη δολοφονία του 34χρονου στο κερατσίνι:
Ο λαός κι η νεολαία έχουν τη δύναμη να σταματήσουν τη δολοφονική δράση των ναζιστών. Τα σωματεία των εργαζομένων, οι μαζικοί φορείς σε πόλεις και ύπαιθρο, οι λαϊκές επιτροπές μπορούν να απομονώσουν τους θρασύδειλους δολοφόνους της ΧΑ και να προστατεύσουν το λαό από το δηλητήριο και τη δράση τους. Να δυναμώσουν τη λαϊκή συμμαχία για να μπει τέρμα στη δράση των ναζί και του συστήματος που τους θρέφει.

     Δεν είναι στις προθέσεις μου ούτε στις δυνατότητές μου να κάνω αυτόν τον απολογισμό. Θα σημείωνα μόνο ότι είναι ζητούμενο προς ανάκτηση ή και περαιτέρω ανάπτυξη ο παλιός τρόπος δουλειάς που είχαν ή έχουν ακόμα ως ένα βαθμό κατακτημένο οι κομμουνιστές: ανάλυση της κατάστασης, του συσχετισμού δύναμης, των στόχων που βάζουμε, των πρακτικών μέτρων που απαιτούνται για να επιτευχθούν. Με άλλα λόγια να καταρτίσουμε ένα σχέδιο, να το ακολουθήσουμε πιστά, να αποτιμήσουμε κριτικά τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία που προέκυψαν για την εφαρμογή του, να το αναπροσαρμόσουμε κατάλληλα στις συνθήκες που αλλάζουν συνεχώς, στα αποτελέσματα που (δεν) πετυχαίνουμε, κτλ.

     Ο αντίπαλος από την άλλη πλευρά έχει να επιδείξει πρωτοβουλία κινήσεων και μια σειρά σχεδίων, που μπορεί επιφανειακά να μοιάζουν αντιφατικά κι αντικρουόμενα, αλλά στην ουσία λειτουργούν συμπληρωματικά το ένα προς το άλλο.
Φρόντισε καταρχάς να αποχρωματίσει όσο μπορούσε τη δολοφονία, με όχημα την (πολύ λογική μέχρι ενός σημείου) απογοήτευση των χαροκαμένων γονιών (που επεκτεινόταν συλλήβδην στην πολιτική) και το σταύρο θεοδωράκη ως βαποράκι της, σε μία από τις τελευταίες τηλεοπτικές εκδουλεύσεις του προς το σύστημα, προτού αλλάξει πόστο και αρχίσει να το υπηρετεί ως εκπρόσωπος της λάιφ-στάιλ πολιτικής σκηνής. Ας κρατήσουμε, στο ίδιο μήκος κύματος, και τη φετινή έκκληση της μητέρας του φύσσα να μην πάρουν πολιτικό χρώμα οι εκδηλώσεις στη μνήμη του γιου της, ενώ πρόκειται για μια εξ ορισμού πολιτικά χρωματισμένη δολοφονία από χρυσαυγίτες φασίστες.

     Ο αντίπαλος έπαιξε το χαρτί του δημοκρατικού συνταγματικού τόξου και του επίσημου κρατικού αντιφασισμού, για να σκεπάσει την απλόχερη στήριξη-προστασία που πρόσφερε έμμεσα στους ναζί, και [να σκεπάσει] τον κρατικό φασισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Κούρεψε τα κεφάλια της χρυσαυγίτικης λερναίας ύδρας –για να φυτρώσουν περισσότερα στη θέση τους- και τα επεδείκνυε πανηγυρικά στο τηλεοπτικό κοινό, ως πιστοποιητικά του ακλόνητου αντίφα φρονήματος που τον διέπει. Κρατά παγωμένη την εκδίκαση της υπόθεσης μέχρι να ξεχαστεί, και σε εφεδρεία τον εκτελεστικό βραχίονα της χρυσής αυγής, που μπορεί να του φανεί χρήσιμος στο άμεσο μέλλον. Φλερτάρει κρυφά με την ιδέα του μπάμπη για μια αποκαθαρμένη χρυσή αυγή σε ρόλο δυνητικού κυβερνητικού εταίρου και με την πολιτική λογική του μπαλτάκου, αλλά προς το παρόν παραμένει πιστός στην επίσημη σύζυγο και το γάμο του με τη (νέα) δημοκρατία. Ενώ απορεί και εξίσταται για τα σχεδόν διψήφια ευρωεκλογικά ποσοστά της χρυσής αυγής, με περισσή υποκρισία –που είναι άλλωστε το κατεξοχήν χαρακτηριστικό γνώρισμα του αστικού κόσμου.

     Μια υποκρισία που αποτυπωνόταν κάποτε σε μια φράση του ανδρέα {«είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του, αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια»} ενώ σήμερα συμπυκνώνεται στην πρώτη αυθόρμητη αντίδραση μιας αστυνομικού, αν θυμάμαι καλά, που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος και τα μμε την παρουσίασαν περίπου ως ηρωίδα, γιατί είπε κάτι σαν: «εντάξει είπαμε, αλλά όχι και να τον σκοτώσετε». Η μορφή αλλάζει, η κλίμακα είναι σαφώς διαφορετική, αλλά η βάση παραμένει η ίδια, με μικρές ποσοτικές-ποιοτικές διαβαθμίσεις.

     Εν κατακλείδι, η βασική πηγή δύναμης της φασιστικής απειλής δεν απορρέει ειδικά από την χρυσή αυγή, αλλά από την αστική πολιτική σκηνή ως σύνολο –όπως δηλ και στο προηγούμενο ιστορικό αντίστοιχο, της δικτατορίας του μεταξά ή και της χούντας ακόμα. Κι ο αντίπαλος προς το παρόν διαθέτει σημαντικό πλεονέκτημα, πρωτοβουλία κινήσεων και εναλλακτικές επιλογές για την προώθηση του στρατηγικού του σχεδιασμού.

     Πέρα από τις διαπιστώσεις, χρειάζεται βέβαια και μια διέξοδος από το πρόβλημα, που δεν μπορεί όμως να έρθει θεωρητικά, όπως η λύση μιας εξίσωσης, αλλά πάντα και μόνο στο πεδίο της πράξης. Για να μην έχουμε και του χρόνου, τέτοια μέρα, το θλιβερό καθήκον ενός απολογισμού μιας ελλιπούς δράσης και μιας μάχης που δίνεται για την τιμή των όπλων, χωρίς άμεση προοπτική να κερδηθεί.

 από: Σφυροδρέπανο.

.