Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Γράφει ο Κώστας Λουλουδάκης/Ιουλιανός στο: Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo
Τι θα συμβεί όμως στην περίπτωση που υπάρξει αλλαγή του ταξικού συσχετισμού δυνάμεων μέσα στην κοινωνία η οποία θα θέσει στην ημερήσια διάταξη ριζικές οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές ανατροπές;
Οι καπιταλιστές παντού στον κόσμο, παλαιότερα αλλά και στις μέρες μας, καθώς δεν έχουν την παραμικρή συναίσθηση της κατάχρησης δύναμης στην οποία προβαίνουν, αδυνατούν να κατανοήσουν τα προβληματάκια που προκαλεί η ανισότητα. Και ακόμα χειρότερα γι’ αυτούς δεν αντιλαμβάνονται ότι τα προβληματάκια αυτά πρέπει να επιλύονται πριν ξεσπάσει η επανάσταση.
Διότι, αν και όταν ξεσπάσει, θα πάρει το δρόμο της και θα επιλύσει τις ανισορροπίες με τον δικό της τρόπο.
     Και οι επαναστάσεις δεν είναι ούτε «αγνά» ούτε «ηθικά» κινήματα. Πραγματοποιούνται από απελπισμένους ανθρώπους που ξεπερνούν τους εαυτούς τους.
Το ιερό βουνό των νεοφιλελεύθερων καπιταλιστών Mont Pelerin έχει αντίπαλο: τη Σιέρα Μοέστρα

αντιγραφή απ’ το βιβλίο.

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Λεύκη σελίδα ανοιγμένη μπροστά μου γράφω ,σβήνω, δε χωράνε οι λέξεις στην οθόνη, καμία δε μου ταιριάζει με την άλλη ,ξέρεις δεν είναι εύκολο να γράφεις για τους φίλους σου, ούτε είναι εύκολο να περιγράψεις τη χαρά σου όταν ψηλώνουν.

Όταν το 2011 ξεκίνησα να διαβάζω τα κείμενα του Ιουλιανού και του Mitsaras στον Παραλληλογράφο, δεν είχα φανταστεί ότι θα έφτανε η ώρα να μιλήσω για εκείνους, πόσο μάλλον να αποκαλύψω τα ονόματα τους.

Ο Κώστας Λουλουδάκης και ο Δημητρης Παϊταρίδης συγγραφείς του βιβλίου «Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo» και του επιμέτρου «Ένα σημείωμα για τον ελληνικό καπιταλισμό και την τρέχουσα κρίση» αντίστοιχα, είναι για μένα ο Κώστας κι ο Δημητρης, οι φίλοι που γνώρισα μέσα από κοινές ανησυχίες και κοινές φιλίες στο διαδίκτυο και πάντα θα είμαι ευγνώμων και στους δυο τους που καταλήξαμε να μοιραζόμαστε κομμάτια απ τις ζωές και τις σκέψεις μας. Γνωρίζοντας τον Κώστα λοιπόν μέσω μιας κοινής μας αγαπημένης φίλης ξεκίνησε και η συνεργασία μας ,εάν λέγεται έτσι η ευτυχία να βάζεις εικόνες στα εξαιρετικά κείμενα του και να μαθαίνεις ιστορία απ την αρχή σαν μαθητούδι στα 40 σου.

Ο Κώστας δεν είναι μόνο ένας εξαιρετικός γνώστης της ιστορίας αλλά είναι ένας ακούραστος και επίμονος ιστοριοδίφης με την κυριολεκτική έννοια του όρου .Η δίψα του τον οδηγεί στο συνεχές ανασκάλεμα και στην τελειομανία αφού είναι ικανός να προσθέσει μια πολύ μικρή παράγραφο σε ένα τεράστιο κείμενο που αλλάζει εν μέρει το ρου της αφήγησης του την τελευταία στιγμή επειδή έφτασε εγκαίρως ένα βιβλίο σχετικό με κάτι που έψαχνε από την Αμερική και το ξεκοκάλισε σε ένα βράδυ, το βράδυ πριν σου παραδώσει το κείμενο του.

Τα χαρίσματα του ως συγγραφέας είναι αναρίθμητα όπως θ’ ανακαλύψετε παίρνοντας το βιβλίο του στα χεριά σας, αλλά βάζοντας και μια προσωπική πινελιά θα πω για τον ενθουσιασμό του όταν ανακαλύπτει κάτι καινούργιο και τη σιγουριά της φωνής του όταν γνωρίζει κάτι πολύ καλά, από πολλές πήγες, καταφέρνει να σε μεταφέρει απευθείας στον κόσμο του χωρίς να μπορείς να αρνηθείς την είσοδο.

Δεν είναι μόνο η απλότητα της γραφής και η λυρικότητα του «Ιουλιανού» που σε κάνουν να διαβάζεις ατέλειωτες σελίδες με δεκάδες ιστορικά γεγονότα χωρίς να κουραστείς στιγμή, όσο το ότι είναι γνώστης της ιστορίας έτσι όπως είναι γραμμένη από την πλευρά των νικητών και των ίδιων των δημιουργών των γεγονότων και αυτό χρησιμοποιεί σε πολύ μεγάλο βαθμό μέσα στα κείμενα του. Ο ίδιος δεν προσπαθεί να σου «επιβάλλει» ποια πλευρά να διαλέξεις κάνοντας γλαφυρή ιδεολογική προπαγάνδα αλλά παραθέτοντας σου τα λεγόμενα των πρωταγωνιστών της ιστορίας, τις αναλύσεις της τακτικής τους από τους ίδιους ή τους αντίπαλους τους και τελικά αυτό που καταφέρνει να σε εκπλήξει είναι με πόση ευκολία σε κάνει να καταλαβαίνεις που ανήκεις, με ποιους είσαι και ποιους θα αφήσεις. Περνώντας από παράγραφο σε παράγραφο και από γεγονός σε γεγονός καταφέρνει να συνδέει κομμάτια της ιστορίας που κάποιος θα έλεγε φαινομενικά και επιφανειακά άσχετα μεταξύ τους κάτω από ένα κοινό πρίσμα και σου συνθέτει έτσι μια ολοκληρωμένη εικόνα για το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μπορεί μοναδικά να ξεκινήσει μια αφήγηση του από ένα γεγονός της ζωής του Εμιλιάνο Ζαπάτα να περάσει στον Ερνέστο Γκεβάρα και στον Πατρίς Λουμπούμπα ,να σε οργίσει με την United Fruit Company ,τις αμερικανικές παραστρατιωτικές οργανώσεις που χτυπούσαν το αμερικάνικο συνδικαλιστικό κίνημα και να καταλήξει στον νεοφιλελευθερισμό του Ρήγκαν και της Θάτσερ ,στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στη σημερινή κατάσταση των λαών της και ναι ,στην Ελλάδα του 2015.

Ο Κώστας δεν είναι σπουδαγμένος ιστορικός , δεν έχει τελειώσει το πανεπιστήμιο, δεν έχει περγαμηνές ιστορικού ,ούτε διδακτορικό στην ιστορία. Είναι ένας άνθρωπος σαν όλους μας ,που προβληματισμένος από την πραγματικότητα αποφάσισε να μελετήσει Ιστορία , να την κατακερματίσει και να ατσαλώσει θα λέγαμε την πλευρά που διάλεξε να βρίσκεται. Είναι ένας συνειδητοποιημένος και ανένταχτος κομμουνιστής που πραγματώνει αυτό που έχουμε στο μυαλό μας ,έναν πολύ διαβασμένο «εργάτη» που όχι μόνο αποστομώνει με τις απαντήσεις του σε ιστορικά ζητήματα αλλά και βοηθάει να γίνουν κατανοητές πολύ σημαντικές πτυχές τις ιστορίας στους υπόλοιπους, χρησιμοποιώντας εύληπτη γλώσσα και νοήματα.

Για τον Δημήτρη Παϊταρίδη θα μπορούσα να πω μόνο μια φράση κι εκεί να τελειώσει η περιγραφή μου, είναι ένας πραγματικά σπάνιος άνθρωπος κι επιστήμονας .Καταλαβαίνω ότι δεν γίνεται εύκολα κατανοητή η πολύπλευρη του προσωπικότητα, καθώς εκείνος δεν μιλάει ποτέ για όσα έχει κάνει, για τις μελέτες του στην οικονομία, για το διδακτορικό του, για τις εργασίες που έχει δημοσιεύσει, ούτε για τις ατέλειωτες ώρες μελέτης που ρίχνει καθημερινά. Γνωρίζοντας τον και βλέποντας έναν τόσο ευφυή άνθρωπο με εξαιρετικό χιούμορ θεωρείς αμέσως πως είναι ένας υψηλού επιπέδου «καλλιτέχνης» της οικονομίας, παρά ένας εμβριθής και σχολαστικός αναλυτής της.Το επίμετρο του στο βιβλίο αποτελεί επιστημονική θεώρηση και ιστορικό απολογισμό του ελληνικού κεφαλαίου από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι και τις μέρες μας και συνάμα μια τεκμηρίωση όλης της θεματολογίας του βιβλίου που περιγράφει ταυτόχρονα σχέσεις ανταγωνισμού και αντιπαράθεσης μιας πολωμένης διεθνούς οικονομίας .

αντιγραφή από: redflecteur (Παυλίνα Αγαλιανού)

Άσπρα Μαντήλια στην Plaza de Mayo

Αλήθεια, ποιος δημιούργησε την Παγκόσμια Τράπεζα και πως ιδρύθηκε το ΔΝΤ; Γιατί φτιάχτηκε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου και τι ακριβώς είναι και κάνει η JP Morgan; Και τι σχέση έχουν οι γιαγιάδες με τα άσπρα μαντίλια στην Plaza de Mayo, στη μακρινή Αργεντινή, που αναζητούν 35 χρόνια τώρα τους αγνοούμενους αριστερούς αγωνιστές που «εξαφανίστηκαν» από τη χούντα;

Αν κοιτάξει κανείς τα 6 τελευταία χρόνια με στοιχεία και γεγονότα, θα παρατηρήσει πως μέσα στην κρίση δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για ισχυροποίηση και διαιώνιση του καθεστώτος της ατομικής ιδιοκτησίας, του κεφαλαίου και της εξουσίας του. Το καθεστώς της ελεύθερης αγοράς, η απόλυτη κυριαρχία των πολυεθνικών εταιρειών είναι το παρόν και ο στόχος.

Ωστόσο η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ πολιτικών πράξεων, επιλογών και αποτελεσμάτων καλύπτεται από ένα σύννεφο ιστορικής και πολιτικής άγνοιας. H διαδεδομένη άγνοια του παρελθόντος δεν αποτελεί μόνο σημάδι της απουσίας ιστορικής συνείδησης, αλλά ένα σκόπιμο πολιτικό όπλο της εξουσίας για να κρατήσει τον κόσμο παθητικό και σε άγνοια, στημένο μπροστά στην τηλεόραση, καταναλώνοντας σήριαλ, πρωινάδικα και μεσημεριανάδικα, γεμάτα έλκη και παχυλό εκφυλισμό.

Τα «Άσπρα Μαντίλια στην Plaza de Mayo» προσπαθούν να συνθέσουν την κατακερματισμένη μνήμη μας όσο αφορά την δράση των «αγορών» στην Λατινική Αμερική, την Αφρική και μέσα από μια πλούσια διαδρομή φτάνοντας στην Ευρώπη. Οι σελίδες του βιβλίου παρουσιάζουν ανακτημένα από την λήθη γεγονότα και πρόσωπα. Πρωταγωνιστούν πολυεθνικές εταιρείες, παγκόσμιοι καπιταλιστικοί οργανισμοί, δικτάτορες, κινήματα και ήρωες. Από τις σελίδες του βιβλίου παρελαύνουν ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, ο Nτιέγκο Ριβέρα και η Φρίντα Κάλο, ο Σαντίνο και ο Τσε, ο Τσάβες και ο Αλιέντε, ο Λουμούμπα με τον Μαντέλα. Αλλά και ο Ροκφέλερ με τον Αλ Καπόνε, η Standard Oil και η United Fruit Company, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, η CIA, ο Πινοσέτ, η Θάτσερ και ο Ρίγκαν. Και όσο περνούν οι σελίδες του βιβλίου γίνεται αντιληπτό ότι όλα αυτά αφορούν μια συνέχεια, τη βασική καθημερινότητα και την ζωή μας.

Στην Λατινική Αμερική η Ουάσιγκτον σε συνεργασία με στρατιωτικούς ανέτρεψαν δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, διόρισαν δικτάτορες που είχαν εκπαιδευτεί σε στρατόπεδα των ΗΠΑ. Αυτοί οι δικτάτορες με την υποστήριξη των διεθνών οικονομικών ιδρυμάτων προχώρησαν σε διάλυση των κοινωνικών δομών, αποκρατικοποίησαν και ιδιωτικοποίησαν ενέργεια, νερό, σχολεία, νοσοκομεία, τράπεζες και βιομηχανίες. Η πολιτική της ελεύθερης αγοράς επιβλήθηκε σε αυτές τις χώρες με φυλακίσεις, βασανισμούς, εκτοπίσεις, εξαφανίσεις, και δολοφονίες εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.

Η επέκταση αυτή του οικονομικού ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ δεν είναι αποτέλεσμα απρόσωπων, άμορφων ή αναπόφευκτων και αόρατων οικονομικών δυνάμεων. Έχουν ονοματεπώνυμο!

Άξονας της συναρπαστικής αυτής έρευνας για τις «ελεύθερες αγορές» είναι η ιστορική πραγματικότητα· τα γεγονότα, οι δυνάμεις που λειτουργούν εντός της. Η ιστορία και η πολιτική, μέσα στη διαλεκτική τους αλληλεξάρτηση και η σύνδεση τους με το δικό μας παρόν. Ο αναγνώστης καλείται σε διάλογο με συγκεκριμένους ιστορικούς ήρωες, εποχές και κινήματα. Ταυτόχρονα, δίνονται γλαφυρά οι αφετηρίες για να εμπλουτίσει καθένας μας την ιστορική του μνήμη και να εντάξει τα όποια διδάγματα της ιστορίας στην καθημερινή του σκέψη και δράση. Σαν ένα καλό αργεντίνικο ταγκό που απελευθερώνει τους χορευτές και δίνει τέμπο δράσης στο θεατή…

Ο συγγραφέας του βιβλίου Ιουλιανός (όπως είναι γνωστός από τα άρθρα του σε γνωστούς διαδικτυακούς τόπους) ή κατά κόσμο Κώστας Λουλουδάκης, αποφάσισε να πραγματοποιήσει μια θαυμαστή φυγή στο παρελθόν για να γυρίσει επιθετικά στο παρόν της καπιταλιστικής κρίσης και στην Ελλάδα της εξαθλίωσης. Το βιβλίο «κλείνει» με ένα άκρως ενδιαφέρον σημείωμα-επίμετρο για τον ελληνικό καπιταλισμό και την τρέχουσα κρίση, γραμμένο από τον διδάκτορα οικονομικών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Δημήτρη Παϊταρίδη, ενώ ο εύστοχος και συγκινητικός πρόλογος του βιβλίου είναι δημιούργημα του τραγουδοποιού και φίλου Μίλτου Πασχαλίδη.

Ένα βιβλίο που καίει σαν τη φλόγα της Ηπείρου στην οποία ανθίζουν επαναστάσεις και πραξικοπήματα, τραγωδίες και όνειρα.

αντιγραφή από: Ατεχνως (herko)