Το νόμισμα, το κάθε νόμισμα, δεν είναι ο σκοπός.
Δεν είναι η αρχή και δεν είναι το τέλος.

Είναι το επίπεδο της οικονομίας μιας χώρας, είναι το παραγωγικό της επίπεδο, είναι η θέση της στο πλαίσιο της αλληλεξάρτησης εντός του παγκόσμιου οικονομικού περιβάλλοντος και του παγκόσμιου «καταμερισμού εργασίας», που καθορίζουν την αξία και τη σημασία (και) του νομίσματός της.

Για παράδειγμα, αν αύριο η Ταγκανίκα ανακηρύξει ως επίσημο νόμισμά της το δολάριο, προφανώς δε θα γίνει Αμερική…

Οταν η Αργεντινή κατέρρευσε και χρεοκόπησε, νόμισμά της ήταν το δολάριο…

Η Κίνα ανεβαίνει την πυραμίδα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης χωρίς να έχει νόμισμα το ευρώ ή το δολάριο και η Ελβετία δε χρειάζεται το ευρώ ή το δολάριο για να λειτουργεί ως παγκόσμιος αποθησαυριστής…

Το νόμισμα είναι ένα «εργαλείο». Και όπως κάθε εργαλείο κρίνεται με βάση το «ποιανού» τη δουλειά κάνει.

Και είτε με τη δραχμή, είτε τώρα με το ευρώ, εκείνα που υπηρετούνται, δεδομένης της ανισομετρίας εντός της ΕΕ, είναι τα συμφέροντα της τάξης των κεφαλαιοκρατών.

Νίκος Μπογιόπουλος

http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6524121&textCriteriaClause=